ŞİİR SEVEN, EDEBİYAT SEVEN, İKİNCİ YENİYE AŞIK OLAN, YAZMAKTAN VE YAZILANLARI OKUMAKTAN MUTLULUK DUYAN, KALABALIKTA ÇAY YALNIZLIKTA KAHVE, YAĞMURLU GÜNDE ŞİİR OKUMAYI SEVEN VE MAVİNİN HER TONUNA AŞIK OLAN 21 YAŞINDA BİR SİYASET BİLİMİ ÖĞRENCİSİYİM. SİYASET Mİ EDEBİYAT MI DESELER İKİSİNİ DE SEÇMEZDİM AMA HAYAT İŞTE İKİSİNİ DE ÇOK SEVDİM. VE DAHA NİCELERİNİ HİÇ UMMADAN SEVEBİLİRİM.

Yormak istemiyorum artık kimseyi, yorgunum zira! Kelimeleri yan yana getiresim yok, kendimi anlatmak için. Yeni bir alfabe arıyorum konuşabilmek için. Hiç söylenmemiş sözler duymaya ve yeniden cümleler kurmaya ihtiyacım var. Yetmiyor bildiklerim... - Can Yücel

Kitap okudukça kendini cahil hisseden ve çoğu zaman kitap okurken 'ooohaaaa! bunu nasıl düşünmüş ya?!' diye delilenen birisiyim işte. Akıl sağlığımdan şüpheleniyorum bazen, sonra da diyorum ki üç günlük dünya, boşver. Gönlümün istediği, kitabı yağmurlu havada bir balkonda çay eşliğinde okumak ama o da her zaman olmuyor tabii. Daha çok okumaya başladığım koltukta kılıktan kılığa girerek gelişiyor olaylar. İş güç çok, kitap da çok ama hayat kısa; varayım gerisini biraz daha düşüneyim.

Deli gibi okuyan, ki bazen bu konuda psikopata bağladığı bile görülebilir; okudukça düşünen; düşündükçe mutsuz olan; mutsuz oldukça tekrar okuyan bu döngünün içine sıkışmış sıradanın da sıradanı garip bir havvakızıdır vesselam. Kah ateşli bir feminist, kah havası alınmış bir sosyalist, kah tasavvufun sınırlarında kendini arayan kayıp bir kişilik... İnsan olmanın anlamını idrak ederken kaybolmaktan da korkmuşluğu vardır, yalnız bu durum aramızda kalsın;)