Kürk Mantolu Madonna'yı bu kadar okuyan olmasaydi diye düşündüm alttaki bazı yorumları okuyunca. K.K.M'yı okuyupta seven ustune dusunen bir insanin İçimizdeki Şeytan'ı sevmeme durumunu hiç anlamiyorum. Zaten anlamama da gerek yok. İcimizdeki Seytan ocin usengecligimden beceriksizligimden yorum yazamayacagim ama omur boyu ustune konusacagim, ve de konusulacak bir roman. Klasik olma ozelligini asla yitirmeyecek bir eser. Hatta oyle basarili ki kurgunun ihtiyaci 254 sayfa ile giderilmis. Bazilari bunu 700 kusur sayfalarla gidermis mesala ha onlari da cok sevdik o ayri:)

Karanlık adamın aykiri oykuleri. Kesinlikle tekrar tekrar okunmali.

Bazı kelimeler yanlış hecelerle yazılmıştı fazla değildi umursamadım. Çeviri daha özenli olabilirdi elbette asla orjinali kadar iyi olamaz okur bu riskin her zaman farkindadir ama insan ben soyle cevirirdim demekten de kendini alikoyamiyor. Uzun yillar once demek yerine orjinalindeki havaya uygun uzun uzun yillar once demek daha guzel olmaz miydi basit bir ornek olarak. Çeviri konusunda haksizlik etmek hic istemem. Bilemiyorum. Zaten tek okumayla altindan kalkilacak bir kitap degil. Sonucta guzel bir okuma deneyimiydi. Insan kendi mitolojik bir varlik gibi hissediyor.