Kuşlar da Gitti

Etkinliğimde bulunan "Bir günde bitebilecek bir kitap" maddesinde 2. seçenek olarak Kuşlar da Gitti kitabını eklemiştim.

Yazara alışabilmem için az sayfalı olan kitaplarından başladım. İlk olarak Tek Kanatlı Bir Kuş kitabını okumuştum fakat ne anlattığını pek anlayamadığım için fazla beğenmemiştim.

Yeni bitirmiş olduğum Kuşlar da Gitti kitabını ise çok beğendim. Kitap İstanbul'da yavaştan yok olmaya başlayan kuş satıcılığı ve kuş satan 3 arkadaşın hikayesini anlatmaktadır.

Kitap kısa olmasına rağmen dolu doluydu. Kitap bana yok olan gelenek hakkında ve kuş satıcılarının çalışma koşullarının zorlukları hakkında çok güzel bilgiler verdi. Yazarın kalemine de biraz daha alışmaya başladım.

http://belleninkutuphanesi.blogspot.com.tr/2016/06/kuslar-da-gitti-yorum.html

-azgın suratlı,bereli adamlar, gözleri velfecr okuyan, camiden allahla yaman bir dövüşten çıkmışçasına, yüzlerinin olanca nurunu orada, içerde bırakmış çıkan insanlar, mümin mi bunlar, bu öfkeden bastıkları yeri çatlatanlar, bunlar mı mümin ? kuşlar da başlarını alıp gittiler, çoktaan...
şu taksim alanında birbirini ezenler, o kadar insanın içinde hak tu diye ortalığa tükürük savuranlar, sümkürenler, sümüklerini ağaç gövedelerine sürenler, hasta yüzlüler, vıcık vıcık boyalılar, suratlarından düşen bin parça olanlar, düşman gözlüler, gülmeyenler, birbirlerine düşmanlar gibi, birbirlerini yiyeceklermiş gibi, birbirlerinin gözlerini oyacak, birbirlerinin kuyusunu kazacaklarmış gibi bakanlar, korkanlar, utananlar, bunlar mı, korkanlar, ben ben, ben, diyenler, bunlar mı ?
kuşlar da gitti, giden kuşlarla...
-"İnsanlık öldü mü?” dedim. “Yok,” dedi, “ölmedi, ölmedi ama, bir şeyler oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?” “Nerede kaldı acaba?”

İçine dokunur adamın. Burnunun ucunu sızlatır. Mahmut var, Süleyman var, kirlenmemiş bir şeyler var içinde. Kuşları azât etmek için kafese koyan adamlar var. Okuyun. Okumadıysanız, yarımsınız. Ben öyleymişim en azından.

http://20binfersah.blogspot.com/2012/09/birhaberaltikitap.html

yeni cami önü...kuş satıcıları...80-90 sayfalık bir roman aglatır mı insanı...

Bir şeyi kırk kere söyleyince olurmuş. Su gibi akması da cabası...

Hikaye güzeldi. Okurken beni rahatsız eden tek şey diyaloglarda karakterlerin papağan gibi aynı kelimeleri tekrar edip durmaları oldu. Bu çok saçma bir tercih olmuş.

Kitap yokluğunda, Kitaplığımda şans eseri denk geldiğim kimden nasıl geldiğini bilmediğim Yaşar Kemal eseri. Yozlaşan insanları unutulan değerleri vurgulayan insanları anlatırken insan olma vasfının nasıl bir maddiyata bağlı olduğunu okudum. Eksi İstanbul'da cami kilise önlerinde kafes kafes kuşlarla bekleyen "Azat buzat beni cennet kapısında gözet" diye bağıran çocukların hikayesini anlatıyor Yaşar Kemal anlatırken de şehir hayatının yok ettiği insanlığımızı özetliyor

Yaşar Kemal kaleminin gücünü bir kez daha göstermiş. Kendine has anlatım tarzıyla, betimlemeleriyle hayranlıkla okutturuyor kendini. :)
İstanbul'un şehirleşmesiyle birlikte azalan kuş sayından, toplumun yozlaşmasından ve kaybedilen değerlerden söz etmiş. Her şeye rağmen umudunu yanında taşımış hep. Yine de hüzünlü sondan kaçamamış.
İncecik kitapla içinizde bir yerlere dokunmuş usta yazar.
Hala okumadıysanız okuma listenize ekleyebilirsiniz :)

79 sayfaya neler sığdırdın Yaşar usta! nur içinde yat. Çocukların gözünden istanbul da yaşayan insanların zamanla nasıl değiştiğini anlatıyor.