grangé böyle bir vasat eserle duraklama dönemine girdiğini ispatlamış oldu... harcanan zamana yazık...

'kadın karakter' yazmayı grangé'ye yakıştıramadıysam ( ölü ruhlar ormanı) maalesef Ahmet ümit dede yakıştıramadım... kadın karakter dışında, işlenenen cinayetler, ermeni ve kürt sorununa parmak basmalar. ve müthiş kurgu.. ama kadın karakter olmamış kadın karakter değil de erkek karakter olabilirdi.. maalesef bu kitap bir 'Beyoğlu rapsodisi' 'kavim' 'kukla' 'bab-ı esrar' kadar güzel değil.. bu üç kitapta bulduğum lezzeti nedense patasana da bulamadım! patasana bence en iyisi değil...

muhteşem bir kitap, komiser Nevzat'ın gelecek maceralarını merakla bekliyorum.. tek eksisi aceleye gelmiş olması.. bunun dışında süper.. 'gerçek sanatçılarla' filmi yapılsa daha güzel olur...

'daha' çok sert bir kitap ve enfes...

yazarın dilini dan brown'dan daha çok beğendim.. daha sürükleyici buldum.. her bölümü heyecan vericiydi.. lenin ile çar hakkında okuduğum ilk roman oldu.. ve ben çok beğendim.. dan brown'un tekrarcılığından sıkılanlara alternatif.. .

yazarla 'son ada' adlı eseriyle tanıştım. çok sevdim o kitabı.. derken 'seranad' adlı mis gibi tarih kokan aşk kokan kitap geldi kitabın etkisinden çıkamadım. son kitap 'kardeşimin hikayesi' için aynı düşüncelere sahip değilim... bu kitap önceki iki kitabının aksine değişik olmuş.. ismini duyunca işlenen cinayet, başkasının kimliğini kullanma, tuhaf tuhaf olaylar.. yani açıkçası livaneli mi okudum ahmet ümit mi okudum şaşırdım! galiba yazarın son kitabından beklentiyi yüksek tutmuşum..