kanser hastası bir insanın günlüklerinden ve ailesinin, yakın arkadaşlarının katkısıyla hazırlanmış kitaplardan biri daha... kitabı gerçekten çok beğendim... öleceğine rağmen hayatı dolu dolu yaşayan, umudunu yitirmeyen,çevresine ilham kaynağı ve sevgi yumağı olan bir genç kız....

annesi ölümü kabullenen, odasından çıkmayan, aynı kitabı okuyan Hazel'in depresyona girdiğini düşünür ve Hazel'in kanserli çocuklarların olduğu destek grubuna katılmasını ister. hazel ailesinin isteği üzerine destek grubuna katılır... orada augustus isminde birisiyle tanışır ve augustus Hazel'in hayatını değiştirecektir. daha fazla spoiler midir nedir vermek istemediğim için gerisini yazmıyorum... ama seçici bir okur olarak kitaptan sıkıldım. augustus'un öldüğü bölüm içime daral geldi Hazel'den önce ben tükendim... kitabı okurken ağlayan arkadaşlar kusura bakmayın ama ben ağlanacak bişiy bulamadım. . içimi baydı. kitap bana akciğer kanserinden vefat eden dedemi hatırlattı. hayatın ne kadar kısa olduğunu... verdiği mesajlarda çok anlamlıydı.. bunlar dışında, kitap kolay okunuyor ve sade bir dille yazılmış. gerçek ve seçici okurlara uymayan bir kitap bana göre öyle...

müthişti...

tolstoy'un anna karenina adlı eserinden sonra beni en çok sinir eden kitabı. anna kareninanın kocasını aldatması ve kocasına çektirdikleri beni öyle bir sinir etmişti ki... anlatamam!!! ama bu kitap çok fena ya!!! katyuşaya yapılanlara sinir oldum!!! elimden gelse nehlüdov'u, halalarını ve anasını, kız kardeşini bir kaşık suda boğarım!!!! nehlüdov efendi vicdanına yenik düştü ama iş işten geçti!!! vicdanının sesini dinleyip katyuşayı kurtarması bile nehlüdov'u aklamadı gözümde!!! bu kitap, yazarın son romanıymış. ayrıca yazar bu eserinden dolayı 'aforoz' edilmiş. yazarın dört önemli kitabından biriymiş. daha önceleri savaş ve barış'ı okumayı denemiştim ama olmamıştı yazar'a küsmüştüm. bu eser yazarla barışmama vesile oldu. kitabın sonu beni tatmin etmedi. katyuşa'nın simonson ile evlendiğini görebilseydik keşke.. kitabın bazı yerlerinin sansürlendiğini düşünüyorum rusça bilsem orijinalini okumak isterdim..

keşke zamanında tanısaymışım seni bardamu....

bu roman çok sevdiğim ve takip ettiğim nadir yazarlardan biri Ahmet Ümit'in diğer kitaplarından değil de son kitabı olsaydı grangé'ye yaptığım gibi yazarı duraklama dönemine girmiş yazarlar kategorisine sokardım! sürükleyicilik dışında pozitif yanı yok kitabın.. kukla adlı eserinin yanında zayıf kalıyor... sonu vasat! hayatımda ilk defa bir Ahmet ümit kitabında sıkıldığımı hatırlıyorum! hayatımda ilk defa bir Ahmet ümit kitabı için boşa zaman kaybı diyorum! ne yazık ki beğenmedim!