Yazar Emre Oktay dönemin İstanbul Emniyet Müdürü Faruk Oktay'ın oğlu. Kitap, Demokrat Parti'nin dönemlerini işleyen kitapların sentezi durumunda. Yazar yer yer kendi kalemiyle olayları roman havasında okuyucuya sunmuş. Bu yönüyle kitabı beğendim. Gelelim neden tam puan vermediğim konusuna. Vermedim çünkü kitapla ilgili bazı yerlerde fikir ayrılığına düştüm. Misal Menderes'in intihar ettiği iddiası bence zayıf hatta imkansıza yakın bir iddia. Yazar bu iddiaya oldukça sıkı bir şekilde sarılmış. Hayret ettiğim nokta Emre Bey'in kitabı yazarken yararlandığı kaynaklardan birininde Nazlı Ilıcak'ın Menderes'i Zehirlediler kitabının olması. Çünkü orada bu iddia tamamen çürütülüyor. Neyse gelelim diğer noktaya.Menderes'in koma halindeyken rüyasında Doktor Nazım ile konuşmasını kurgulamış Emre Bey. Bunda da Menderes'in Abdülhamid'i despot olarak gördüğünü ima ediyor. Buna da karşıyım. Çünkü Menderes Abdülhamid'in akrabalarını Paris'ten İstanbul'a getirmiş ve ihtiyaçlarını kendi cebinden karşılamıştır. Benim yorumlarım bunlar.Okuyacak olanlara bol keyifler..

Aslında akademik çalışmaları severim.Tabi fazla kaynaklarla okuru boğmadıkça. Neredeyse her cümleye bir kaynak göstermek sanırım kitabın okuma akışını sekteye uğratıyor.Yine yazmadan geçemeyeceğim, bu tür tarihi ve savaş içerikli kitaplarda neden harita kullanılmaz ve neden belirtilen yerler bu haritada gösterilmez anlamak zor. Akademik olarak belki çok başarılı bir kitap ama tarihi seven her okura hitap edeceğini sanmıyorum.

Kazım Karabekir'in yazdığı tüm anıları derlenerek ve sadeleştirilerek hazırlanmış bir kitap. Cumhuriyet dönemi ya da daha evvelki dönemlerin hatıratlarının dili maalesef günümüz diline göre daha ağır oluyor. Mustafa Armağan okur için bu durumu oldukça kolaylaştırmış.Olayları kronolojik sıraya koymasında kitaba roman havası katmış. Bence yakın tarih severlerin kesinlikle okuması gereken bir kitap. Cumhuriyet Dönemini birde Karabekir Paşa'nın gözünden görün..

Öncelikle bu kitabı okumak isteyenlere şunu belirtmek lazım; kitap akademik bir dille yazıldı.Bu yüzden tarihi roman havası aramamalısınız. Bu beklentide olanların kitabı sıkıcı ve ders kitabı şeklinde yorumlamasıda gayet doğal. Gelelim kitap hakkındaki fikirlerime..Bir kere kaynak açısından müthiş bir kitap.Olayların adeta MR'ını çekiyor.Bir olayı pek çok kaynak göstererek vermesi ve bunlar arasında muhakeme yapması çok etkileyici. Okuyucuya kitap hakkında güven veriyor. Peki bu kadar müthiş bir kitaba neden 10 puan değilde 9 puan verdim? Yazar bazı kaynakları okuyucuya sunarken kaynağı olduğu gibi sunuyor.Sadeleşmiş metin ile sunmuş olsa okuyucu kaynağı daha rahat algılayabilirdi. Açık konuşmak gerekirse bu kaynak metinlerde (mektuplar,anlatımlar..vs) oldukça zorlandım.Böyle bir kitapta bu nasıl es geçilmiş akıl alacak iş değil.Diğer bir hususta harita olayı.Hep derim tarihi kitaplarda savaşılan ve fethedilen yerlerin neden haritası verilmez diye..O kadar ayrıntıya girilmişken bu niye atlatıldı anlamak zor. Benim fikirlerim bunlar.Yavuz Sultan Selim hayranları buyursun okusun.. :)

Aslında tarihi roman yazmak zordur. Yeni karakter üretmiyor var olanlar üzerinden hareket ediyorsun. Buda ciddi bir çalışma ve emek istiyor. Söz konusu kitabın heyecanlı ve beni çeken yerler var.Ama "acaba" diye sorduğum yerde çok çok var. Derin bir Yavuz Sultan Selim çalışması değil bence. Çocukluk ve şehzadelik dönemi hızlı ve monoton bir şekilde geçiştirilmiş. Özellikle yazar Selim Han'ın şehzadelik dönemindeki başarılarını daha derin anlatabilirdi. Beni en çok çeken kesimler tabi ki savaş bölümleri oldu. Kitapta bulduğum bazı hatalara yer vermek isterim. Şah İsmail ile Selim Han arasındaki elçi olayları biraz hatalı sunulmuş okuyucuya. Her iki tarafında elçi öldürdüğünden bahsedilmiş. Halbuki bunu yapan sadece Selim Han'dır. Şah İsmail binler Sunni'yi öldürmüş fakat kendine yollanan elçilere dokunmamıştır. Bunun sebeplerinden biride gönderilen elçilerin Şii olduğu söylenir. Neyse kısa geçeyim. Diğer bir hatada Selim Han'a neredeyse kitabın başından beri "Yavuz" diye hitap edilmesi. Bu yazar tarafından olsa bile şu bilinmeli; Selim Han'a "Yavuz" lakabı doğu seferleri zamanında verilmiştir. Aslında her kusuru yazmak istemem ama tarihi romanları, özelliklede savaşları anlatan kitaplarda neden harita verilmez ve haritalarla hatta görsellerle bu anlatılmaz anlamıyorum. Misal Çaldıran Savaşı.. Yanda bir harita olsa,ülke sınırlarını gösterse,sonra Selim Han'ın hangi güzergahtan orduyu yürüttüğünü çizgilerle belirtse daha hoş ve daha anlaşılır olmaz mı?Savaşın bugünkü yerini gösteren fotoğraflar konsa. eminim okuyucu kendi zihninde savaşı daha rahat yaşar. Sonra diğer tarihi kimlikler var.Sadrazamlar..Bunlar romana birden giriyorlar.Kendileri hakkında malumat sınırlı veriliyor.Buda romanın zenginliğini azaltıyor. Neyse ilk defa bu kadar uzun yorum yaptım.Umarım okuyacak olanlara ya da okuyanlara faydamız olur İnşallah :)

Kitabın ilk serisine nazaran daha düşük tempoda anlatımlar olmuş. Kitabın bazı bölümlerinde fazla detaya inilmiş,bazı bölümlerde ise ilk serinin tekrarı yapılmış. Yine de Abdülhamid Han hakkında bilinmeyen noktalara maharetle değinilmiş.Birinci kitabı okuyanların merakla okuyacağı bir kitap.

"Buhara Yanıyor" kitabı için yazdıklarım bu kitap içinde geçerli.Her kesimine rahatlıkla hitap eden bir kitap.