Duygu, Sedat, Ali ve Bekir. Her birinin farklı bir acısı, farklı bir hikâyesi var. Ama bu dört arkadaş acılarını da sevinçlerini de hep birlikte yaşayarak üstesinden gelmistirler. Duygu Bekir'de baba sevgisini, Ali'de kardeş sevgisini ve Sedat'da da aşkı bulmuştur. Bulmuştur bulmasına ama farkına varamamıştır. Valla ben çok beğendim. Aralarındaki arkadaşlık ve kardeşlik bağı çok güzel anlatılmıştı. Argo da tam kıvamındaydı. Cinsellik barındıran kısımlar sonlara doğru arttı artmasaymis iyiymis :D Sedat Diyarbakırlı, Ali İstanbullu, Bekir Trabzonlu, Duygu İzmirli. Hani memleket memleket ayırmaya uğraşıyorlar ya bu ince ayrıntıya bayıldım. Hepsi canından öte can, kan bağı olmadan kardeş. Ne bileyim okurken cok farkli duygular hissettim. Sevindim, üzüldüm, şaşırdım. İki yerinde beni fena vurdu. Bu arada ben daha önce Bora Duran dinlememiştim. Kitabın bir yerinde Bora Duran'ın İnsan şarkısı geçiyordu. Bitirdi beni. O şarkıyı normalde dinlesem dinler gecerim de o kısımla birleşince... Kaç gündür dinliyorum :D

Nasıl desem merak ettiriyor, hızlıca okunuyor ama bana istediğim tadı vermedi. Bir kere aşırı küfürlü. Bence bu argo değil direk küfür. Argo severim ama dozunda. Kesinlikle bir kadına yakışmayacak kadar çok küfür ediyordu hanım kızımız. Yazarın diğer kitaplarında da vardı ama bu sanki daha fazla. Ayrıca bel altı espri de çoktu. Ve o kadar çok erkek ismi geçti ki bi an sonu nereye varacak dedim. Eşcinsellik meselesine de değinilmiş. Kendi fikrimce ben kesinlikle tasvip etmiyorum fakat eşcinselliği benimsemiş insanları da hor gormuyorum. Bu dünyada kimin neyi yaşayacağının bir garantisi yok sen olmazsan çocuğun olur. O yüzden büyük konuşmamak ve hakaret etmemek en iyisi derim ben. Fakat yazar kadar da olumlu yaklasamam. :/ Beni biraz daha rahatsız eden din meselesi vardı. Aşkın önünde hiçbir şey duramaz diyordu fakat bana gore durur. Ki bu Allahın emri. Yazarla bu sebeplerden dolayı biraz uyusamadim. Lâkin... Normalde kesinlikle içerisinde hastalık barındıran kitap okumam film izlemem. Bunda da baştan bilemedim yoksa okumazdim. Çünkü kaldiramiyorum. Ama hastalıklar meselesini çok güzel yorumlamış bence. O kısımları okurken korktum. Erkan'ı sevdim. Aslında karakterleri genel olarak sevdim sadece Nergiz çok kufrediyordu zaman zaman itici geldi. Aaahhh Memet geldi Memeeeetttt! Nehir abla Memeti bana versene :D :D Kitabın sevdiğim yanı diğer kitaplardaki karakterler bu kitapta bol bol salindilar. Hatta Rabia nene bile vardı.