Çok uzun sayılmayacak bir roman, ve vermek istediği mesaj çok açık.. Başlarda okuyucuyu İntihar Dükanı'yla ve işleviyle tanıştırıp şaşırtıyor.. Farklı ölüm şekillerine hizmet eden, iyiyi güzeli mutlulugu hatırlatan herşeyin göz ardı edildiği bir hayat gözler önünde. Ancak bir süre sonra görüyoruz ki ufacık bir umut, bu düzene uymayan tek bir insan bile çevresindeki herkesi yolundan döndürebilir.. Değişik bir roman, iyi okumalar :)

Asksiz Gölgeler icin soylenecek en doğru sey cok gercek oluşu sanirim.İnsan Kadir Aydemir'in arkasinda izliyor gibi olani biteni.Yitik ulke..uykular ulkesi diye geciyor öykülerin birinde ve "Oyun" beni benden alan..can yakan, zor olan, favorim olan.. Öykü severler, biraz da melankolik bir tarzı begenenler kacırmamalı :)

Kendini Piçlerle özdeşleştirdiğini hissettiğiniz bir adam hayatınıza girip çıkınca, ister istemez kitabı merak ediyor insan.. Hakan Günday gerçekten derin, karanlık ve çok başarılı bir yazarmış.. Öyle anlar geldi ki, acaba bu adam kendisi de mi Piç dedim? Zira insan, kendi dışında kimseyi bu kadar iyi tanıyamaz, anlatamaz, içine giremez gibi.. Altını çizdiğim cümleler, paragraflar geri dönüp okuyunca, bir de böylelerinin varlığını bilince gerçekten etkiliyor insanı. Diğer kitaplarını okumak için sabırsızlanıyorum.. :)

Oya Baydar vermek istediği mesajı gayet açık dile getirmiş.. Ancak kitabın yazar notlarından oluşan ilk kısmında bir süre sonra çok tekrara gidildiğini ve hep aynı cümlelerle eleştiri getirildiği dikkatimi çekti.. Bu durum bir süre sonra okuyucuyu sıkmaya başlıyo.. Ancak tam sıkılmaya başlanan noktada konu toparlanıyor ve son 100 ile güzel bir finale gidiyor.. Bu çok tanıdık çöplük insanları , insana hüzün veriyor..

Yaşar Kemal'in destansı anlatımıyla bu kitapla tanıştım, ve yazarın daha pek çok kitabını okuyacağım gibi duruyor :) Anlatılan aşk tüm engellemelere rağmen kavuşabilecek bir noktaya getiriyor öyküyü ancak, aşk bu.. Her türlü çevresel engeli aşsan da kendi içindeki engelleri aşamıyorsun bazen..