Yazarın, romanın ilk bölümlerinde tüm karakterleri aynı anda tanıtması bence çok kötü olmuş. Kimin kim olduğunu aklımda oturtamadığımdan okurken dikkatim sürekli dağıldı. Hikayeden uzaklaştığımı hissettiğimden de bu romanı iki kez daha Nana'nın sahneye yeni çıktığı bölümlerde bırakmıştım. Neyse romanı tekrar okumaya başladığımda bu sefer romanda karşıma çıkan tüm karakterleri not almakta çareyi buldum. Ve bu sayade karakterleri birbirine karıştırmadan zevkle okudum. Benim gibi isim hafızası zayıf olanlara da isimleri not almalarını tavsiye ederim. Söz konusu roman bana herhangi birşey kattı mı çok anlayamasam da bence okunabilir orta düzeyde güzel bir roman. Acımasızmıyım bilmiyorum ama o açgözlü Nana'ya hiç üzülmediğimi de itiraf etmeliyim :)

Romandaki esas oğlanın düşüncelerini uzun uzun anlattığı bölümlerde (sanırım kitabın orta kısımlarında geçiyordu) sıkıldığım için aklım başka şeylere kaydığından okumakta ve hatta yer yer anlamakta çok zorlandım diyebilirim. Fakat ilerleyen sayfalarda roman beni kendine bağladı adeta. Romanın kalanını elimden bırakamadım ve soluksuz okudum. Kitabın en duygusal bölümlerinde (ki okumayanlar olabilir düşüncesi ile sürprizi kaçmasın diye açıklamıyorum) ağladığımı da itiraf etmeliyim. Romanı bitirdiğimde ise iyi ki okumuşum dedim.