Ana karakterimiz dünyaya gözlerin önünde bir sis perdesiyle bakmaktadır. Bir gün karşılaştığı bir kadın bu sisi ortadan kaldırır fakat bu kalkan perde artık bütün kadınlarada açmıştır o gözü. Çok fazla felsefi yaklaşım olduğu gerçek ama kitap gayet okunaklı ve ara ara insanın yüreğini coşturan ögelere sahip.

Çok fazla felsefi kitap okumam okumak isterim ama çoğu ağır gelir. Fakat bu kitap çevirmenin sadeleştirme etkisinden midir yoksa Schopenhaur'un doğal yalın anlatımından mıdır bilinmez, gayet anlaşılır ve hakikaten de yaşam bilgeliği üzerine bizim bakamadığımız bakış açıları sunuyor. Şövalyelik şerefi ve düello olayı dışında kitaptan alınacak pek çok şey var.

fantastik fakat içi doldurulamayan bir dünya. belki seri halinde 3 kitap olarak yazılsaydı daha anlaşılır ve çekici olabilirdi ama dünya yaratılmış sağdan soldan kırıntı bilgilerle doldurulmaya çalışılmış. sürekli yazarın kendini rahatlatmak için filmler kitaplar ve eski şarkılarla süslediği yaban koyununun izinde olduğu gibi kafada başlayıp kafada biten ama elde tutacak bişey bırakmayan bir kitap. sPOİLER sPOİLER -o değilde sen o kadar beynin içinde bişeyler yapacak seviyeye ulaştırmışsın karakteri, şarjı çabuk biten pille hikayeye korku vermeye çalışıyorsun be murakami. çağ insanının korkusunu yansıtmak için bir metafor mu bu da?-