Kitap Hz. Şems in dilinden anlatılmış. üslubunu beğenmedim. Çok enaniyet kokan cümleler var. Hz. Şems gibi bir mana ehlinin kitaptaki gibi kibirli biri olduğunu sanmıyorum. Buna rağmen beğendiğim bir kaç satır var. - Hüzün ki en çok yakışandı âşıklara. Yandık, yakıldık; ama hüzünden yana asla yakınmadık. Ne de olsa biz mahzun bir peygamberin ümmeti değil miyiz? Hüzün taze tutar aşk yarasını. Yaramdan da hoşum, yârimden de. Hüzün dalgası çarptıysa bir insanın yüreğine, ya Mevlâsını özlemiştir ya da Mevlâsı onu... - Anmaktı ismini muradım, aşiyan yüreğinin damar damar atışlarında. Ağlatmak değildi matlubum. Oysa sen her harfte bir gözyaşı döküyordun, güneş içinde devran ederken tir tir titriyordun. Ey aşk! Sen kavur kavur yakandın, peki sol yanım neden üşüyor? - Herkes kendi yürek kitabını okur.