"Romanın kahramanı Theo, 13 yaşında zeki bir çocuk. Annesiyle birlikte gayet efendi, tatlı bir hayat sürmekte. Anne oğluna, oğul da annesine âşık; pisliğin teki olan baba ise çoktan çekip gitmiş hayatlarından. Yağmurlu bir New York sabahı, anne oğul Metropolitan Müzesi'nde bir resim sergisini dolaşırlarken başlarına korkunç bir hadise geliyor ve Theo kendisini müthiş bir maceranın içinde buluyor." 860 sayfa olan kitabın konusunu size uzun uzun yazıp okurları sıkmayayım diye yorum sitelerinden birinden aldığım yukarıdaki paragrafı sizlerle paylaşıyorum.  :) Baştan söyleyeyim, dram diye gözünüz korkmasın zira dramın dozunu iyi ayarlamış yazarımız. Kalemi ve anlatımı da oldukça başarılı. Yer yer atlamak istediğim yerler oldu, çok fazla detay verip sıktığı oldu ama 6 günde bitirmeyi başardım. Bir iki dünde elime hiç alamadığımı var sayarsak bu kalın kitabımız ve benim okuma potansiyelim için makul bir süre diyebilirim. :) Okumayı çok istediğim bir kitabı daha geride bırakmanın verdiği huzur var içimde lakin çok da beklentilerimi karşıladığını söyleyemem. Çok rahat 500 sayfada bitirebilirdi bence yazar. Theo'cum başına gelen tüm olumsuzluklara rağmen bence hayat karşısında oldukça başarılı bir tavır sergiledi. Pippa'yla daha farklı bir son beklemiştim ama napalım kısmet.. :)

Eşinden boşanan Adrienne, hayatına yeni bir başlangıç yapmak için eski bir Vintage tarzı ev satın alır ve yaşadığı şehri değiştirir. Geçmişinden kurtulup sakin bir hayat sürmeyi planlarken yeni evinin çatı katında eflatun kurdeleye sarılı mektupları okumasıyla hayatına yeni bir heyecan gelir ve Adrienne'nin macerası asıl şimdi başlar.. Bulduğu mektupları okudukça yazan kişiye olan merakı artar ve küçük kasabayı biraz araştırdığında mektupların sahibinin hayatta olduğunu anlamasıyla William'ın kapısında bulur kendini. Tabi kapıyı torunu Will açınca hiçte planladığı gibi bir ziyaret olmadığını anlayacaktır :) Merakına ve iç güdülerine yenik düşerek bir çok şeye müdahil olan Adrienne'mizin kalbi bir kez daha sınavdan geçerken gerçek aşkı hissettirecek sıcacık bir hikaye. Ben sevdim :)) "Zamanında olan şeyler, şu anda bizi olduğumuz kişi yapar. İyileri de kötüleri de.." *** "Geçmiş acılarla dolu olsa da hatırlamakta sorun yoktur. Böyle iyileşir insan.." *** "Kapanmaya hazır olmayan bir yarayı kapatmak, tüm bedeni zehirler sadece. Yaralar zamanla iyileşmelidir. Onlar nefes almalıdır."

Güzel, eğlenceli ve merak uyandırıcı bir kitap. Yazarın ellerine sağlık. Okudukça biraz tahmin edileblir olsa da sevdim. Umarım ikinci kitap en kısa zamanda çıkar :)

Lilly on-oniki yaşlarında kendisinden bir kaç ay küçük Colton'a bakıcılık yapmaya başlar ve bazı talihsiz olaylar sonunda Colton'ın annesi tarafından bakıcılık görevinden alınır. Yıllar geçse de içinde ki tarifsiz boşluğu bir türlü dolduramaz, ta ki bir gün Colton'a yeniden rastlayıncaya kadar. Colton'ın "özel" bir çocuk olduğunu hep hissetmiş olsa da onun gerçekten "özel" biri olduğunu anlamasıyla ve kendisini ona tamamen kaptırmasıyla hayatındaki boşlukların hepsi dolacak ve her anında Colton olmaya başlayacaktır. Colton'ın olaylara bakış açısı, özellikle "diş fırçası" takıntısı her şey çok güzel anlatılmış. Spoiler vermeden çok yazamadığımdan kısa kesiyorum :) Kısa güzel ve duygusal kitap okumak isteyenler, bu kitap tam sizlik :) Lilly ve Colton'ın bu tatlı hikayesi içinizi ısıtacak. Elinize aldığınız gibi bitireceksiniz. Bazı yerlerde gülümseyecek, bazı yerlerde içiniz acıyacak ama bitirdiğinizde iyi ki okumuşum diyeceksiniz. :) “Sen benim güzel Lilly’msin. Dünyamdaki her şeyi doğru yapan sensin.”

Bir iki haftadır elimde olan kitabı bitiremedim ve her yerde karşıma çıkan Lola ile tanışayım dedim. Güzel akıcı bir kitap. Okurken kesinlikle sıkmıyor sizi. Hoş bir kitap okuyayım diyorsanız Lola ve Komşu Çocuğu'nu tavsiye ederim. Cricket'e bayıldım, Max'den yana şüphelerim vardı tavırlarıyla düşüncelerimi doğrulamış oldu. Cricket'in ikizi Calliope sinirlerimi hoplatıyordu sonunda onunda yola gelmesine sevindim. Cricket çok sevimli ya :) Bunların yanı sıra, kitabın bize vermek istediği mesaja dikkat çekmek istiyorum; insanlara kendimizi daha normal-sevimli-sosyal vs. göstereceğiz diye benliğimizden vazgeçmemek gerektiğini, KENDİMİZ OLMAYI öğütlüyor.. Şeklimi Koyarım. " Bazen hata bir olay değil, bir kişidir "