Hmmm... nereden başlasam acaba ^^ Öncelikle serinin son bulmasına çok sevindim, sıkıldığımdan değil ama artık bazı şeylerin bir sonuca ulaşması gerekiyordu ki zaten Ölümcül Oyuncakları okuma nedenim; "Cehennem Makineleri" serisi iken fazla uzamıştı :D Son kitapta hatırlatmalar yapılması benim sürekli gözlerimin dolup yoğun ağlama krizlerine girmeme sebebiyet verdi :') bu nedenle Catarina'nin lafıyla, "Geçmiş ve Geleceğin çarpışması" beni derinden etkiledi <3 Sanki bende Magnus gibi her şeyi biliyor ve uzaktan hüzünle izliyormuş gibiydim bu yüzden aşırı bayıldım... Clare bu hissi vermeyi başarmıştı. Bence son kitapla gönülleri yine fethetmişti... tanıdık ve eski yüzleri görmek güzeldi ve onların kısacık konuşmalarıyla kalbim resmen hafifledi :') Yalnız sonlara doğru "Yasa katıdır ama Yasa, Yasa'dır." ilkesini tekrar görüyoruz ve bu kurallar doğrultusunda alınan sert kararlar beni sinir etmedi değil... "Özgürce hizmet ederiz, çünkü özgürce severiz." -SPOILER- Jordan'ın ölümünü beklemiyordum... gerçi Clare bazı kişilerin öleceğini ve sonda bir düğün olacağını söylemişti ama Jordan? bilemiyorum... Maia'ya sinir olduğum için çocuğa bir yerde de sevindim :/ İlla gerekli miydi derseniz bence hayır, değildi! Sanki Jordan'a haksızlık yapılmış gibi hissediyorum ve bunun nedeni çoğunlukla da Maia... Simon konusunda da çok değinecek bir nokta yok aslında ^^ o hiçbir zaman vampir olmayı sevmemişti ve içten içe Gölge Avcısı olmak istediğini ayrıca bunun ona vampirlikten daha çok yakışacağını düşünüyordum... başına gelenler güzel olmasa da ancak bu şekilde tüm bu yaşananlar sonuca bağlanabilirdi o yüzden görmezden gelinebilir... böylesinin daha hayırlı olduğu kanaatindeyim :p Tessa ve Jem ise... işte daha çok kendimi kaybederek ağladığım yerler bu kısımlardı :'(( "Sadece onun da burada bizimle bunu görmesini isterdim, sadece biraz daha yanımızda kalabilmesini." "O bizimle Tessa. Bizi görebiliyor. Buna inanıyorum. Bunu hissediyorum, tıpkı bazen üzgün mü kızgın mı ya da yalnız mı mutlu mu olduğunu anladığım gibi." Şimdi bu satırları okuduktan sonra nasıl gözyaşlarımı tutabilirim ki ben? Son olarak değinmek istediğim şey de Jace'in sürekli mutasyona uğrayan soy isminin sonunda gerçek kimliğini bulması, onun kabul etmesi içimi rahatlattı... şükürler olsun, GERÇEKTEN!!

Her şeyi Travis'in ağzından okumak ona yeniden ve tarif edilemez bir biçimde daha fazla aşık olmama neden oldu.... ve o sonu... o kadar muhteşem ki! Travis benim yüzümden hiç düşmeyen gülümsemem oldu. Tatlı Bela'yı okuyan biri kesinlikle bunu da okumalı demem çünkü sonuçta aynı olaylar sadece anlatan kişi farklı :/ yinede ilk kitabı okuyup beğenen biri bence buna da bir göz atmalı ^^

Evet..... çoooook uzun zamandır okumak için bekliyordum ve sonunda bitirdiğime o kadar memnunum ki anlatamam ^^ ilk kitabı okuduğumda "Tamam," dedim "bu seri olmuş!" ve şimdi devam kitabıyla beni yeniden kendine bağlamayı başardı ;) Artık karakterlere ve onların tepkilerine alıştığım için bu kitap ilkinden daha güzel geldi bana... her karakter kendine özgü ve çok samimi olduğu için bende kendimi onlardan biriymiş gibi hissettim ve hikaye sırasında kendimi onlarla birlikte hayal ederek okumayı sürdürdüm. Diğer kitaplara oranla çok farklı olduğunu zaten en başta farketmiştim yazar bu tutumunu bozmadan ilerleyişi daha da etkili kılmayı başarmıştı bu yüzden beni fazlaca etkiledi <3 "Işıltısı olsun ya da olmasın bir Redding'i reddedemiyor gibi görünüyoruz." Ne kadarda doğru bir söz (y) İçinde geçen ufak espriler beni oldukça güldürdü... bu şakalar ancak bu karakterlere özgü olabilirdi sanırım... ahhh gerçekten bilmiyorum bu serinin anlatımına bayılıyorum! Yazarın kalemi gerçekten hoş... Kıvılcımla Alev Arasında ile de favori yazarlarım arasına girmeyi hak ediyor sanırım. Ayrıca üçüncü kitabın gelmesi gerektiğini düşünüyorum çünkü ortada çok soru işareti kaldı... böyle bitemez (bitmemeli) bu hikayenin bir devamı olmalı ve ben onu okumak istiyorum >.< geleceği düşünerek bu puanı verdim... -Spoiler- Normalde iki arada bir derede kalan bu tip kızlara sinir oluyorum... ama bu sefer anlayışlı oldum... tıpkı Tessa'yı anlayıp sonuna kadar desteklediğim gibi.. (Cehennem Makineleri Serisi) Vi'yi ilk gören River olduğu için onunla olmasını istesem de içten içe Nelly diyordum... tıpkı karakterler gibi benimde kafam karışıktı... Yazar bu git gel olaylarını iyi işlemeyi başarmıştı gerçekten ^^ Deliren River'ı iyileştirebilecek tek şey Violet... peki ya Violet'in duygularının ona karşı olan hislerinin hangi kısmı doğru? River bir yalancı... ama öte yandan Nelly her kızın isteyeceği kadar nazik... o kadar ki abisinin iyiliği için Violet'i bırakabiliyor... ahhh kafam öylesine karışık ki taraf seçebilen var mı bilmiyorum :/ "Bir çocuk. Kahve. Yalanlar. İki çoçuk. Kahve. Kavga. Üç çoçuk. Bir bıçak. Ve kan, kan, kan, kan, kan."

Aslında yorumlama yapılırken -kısım 1/kısım 2- şeklinde değilde bu kitaba bir bütün olarak bakmak lazım... zaten doğrusuda böyle olur çünkü tek bir kitabın ikiye bölünmesi sadece yayın evinin saçmalama konusunda sınır tanımamasından kaynaklanıyor, o yüzden bende öyle yapmaya karar verdim veeeee ciddi anlamda bana 836 sayfa yetmedi :'D Kitabı okurken farkında olmadan kendimi ayakta buluyordum sonra dikildiğimi anladığımda geri oturuyordum... bunu bir kaç kez daha tekrarladım, hatta en sonunda elimde kitapla dolanmaya bile başlamıştım :D heyecan, panik, olayları kavradığında beyninde çakan şimşek ve en yoğunuda o sabırsızlık duygusuydu nedeni... (sabırsızlıktan kastımın ne olduğunu eminim ki sizde tahmin etmişsinizdir) ben daha fazla Tom ve Alex sahnesi okumak istiyordum ^^ bu bakımdan biraz hayal kırıklığına uğradığımı itiraf etmem gerek :( sonunu da kendi zihnimde oluşturduğum düşünülürse, yazar daha açıklanır bir son ortaya koyabilirdi >.< yinede sevdim yani değdi mi diye sorarsanız, değdi derim ;) Ciddi anlamda -bunu gerçekten tüm kalbimle söylüyorum- karakterlerin yeri bende o kadar ayrı ki... bunu kelimelerle ifade edemem, belki de serinin benim için böylesine özel ve göz kamaştırıcı bulunduğunu düşünmemin asıl nedeni budur *-* emin değilim Filmler ne kadar kitaplara oranla buz dağının görünen kısmını oluştursa da -ki bu çok doğru bir nokta hele hele bu kitap için su götürmez bir gerçek- yinede bu serinin film ya da dizi olduğunu görmek isterdim... asla kitabı kadar beğenmeyeceğimi adım gibi bilsemde, daha çok insanın bu seriyi tanıyıp "aa bunun bir kitabı varmış okuyayım bare" demesini isterim ^^ duygularım o kadar yoğun ve güçlü ki... seriyi en baştan tekrar okumayı düşünüyorum <3 tadı damağımda kaldı

Aslında Dex yayınları final kitabını ikiye böldüğünden beri bu seri benim için ne kadar özel olsa da kendimi kitapları almayacağım diye şartlandırdım ^^ Bu yüzden de devamını delice merak ettiğim halde bir türlü okuma şansım olmadı... ta ki düne kadar :p Mefisto serisinin çıkmayan üçüncü kitabı için evin genelinde yas ilan ettiğim zamanlardan biriydi -arada aklıma esiyor ve ben ciddi anlamda neredeyse ağlayacak vaziyete geliyorum- baktım bu şekilde benim yine krizim tuttu bunu atlatmanın en kolay yolu yine eskilere gidip beni aşırı etkileyen aynı zamanda çok sevdiğim Küller'in devamını okumam gerektiğini düşündüm, böylelikle kararımı verdim ;) Kendi tabumu yıktım ve elime aldım, ki iyiki de okumuşum bir günde de bitti... Yazarın diline ciddi anlamda bayılıyorum :'D anlatım şekli cidden dahiyane >.< Tom, Tom, Tom diye sayıklayarak okudum resmen kitabı ^^ merak ediyorum artık son kitapta bu ikisi birbirine kavuşacak mı? tüm yaşanan bu akıl almaz olaylar nasıl bir sonuca bağlanacak? tüm bu sorular beynimi kemirdiği için final kitabına da hemen başlamam gerekiyor :) okuyun ve okutun *-*