En çok etkilendiğim kitaplardan birisi haline geldi bile. Hakan Günday son nefesine kadar yazsın.

Dili bazen akıp gitti, bazen arkasından iteklemek zorunda kaldım. Fakat yine de bana kattığı şeyleri es geçemem. Tam bir terapi kitabıydı.

başucu kitabım...