''Ya ağlamasın hiç kimse Ya da gülmesin şu her zaman gülenler Ya kimsede olmasın para denen illet Ya da paylaşmasını öğrensin paralı millet. Ya kimse söylemesin sevdiğini Ya da yapsınlar sevginin şu asıl tarifini. ya şu bayramlar hiç yaşanmasın Ya da bayramlarda et yemeyen kalmasın'' şiirleri edebi kaygıdan uzak, oldukça sade şiirler.genelde popülarite kültürü diye bakarım bu tarza ama bu kez atalay demirci bana onu hiç hissettirmedi.sanırım kendisini sevdiğimden, duruşunu beğendiğimden.

yazarın ilk okuduğum kitabı.ve de son olmayacak.denemelerin dili su gibi akıp giderken, sizde idrakin,anlamanın mecralarında yüzüyorsunuz boğulmadan.gördüklerini, izlenimlerini, gezdiği yerleri ve düşüncelerini aktarırken o kadar farklı noktalara değiniyor ki iyi ki okumuşum dedim.hatta burada çizdiğim satırları paylaşacaktım ama vazgeçtim.hepsini okuyun; ortak paylaşım bu olsun ;)

''Sahnenin Dışındakiler romanı 9 mart-26 mayıs 1950 tarihleri arasında Yeni İstanbul gazetesinde yayımlanmıştır.Eserin kitap halindeki ilk neşri olan; Büyük Kitaplık, İstanbul 1973 baskısı ile tefrika tarihi arasında çok uzun bir süre bulunmaktadır.Tanpınar, eserini kitap halinde neşre hazırlanırken romanı üzerinde bazı değişiklikler yapmıştır.Bu değişiklikler Yahya Kemal'in öğrencisi olan Tanpınar'ın hocası gibi mükemmele ulaşma arzusu ile sanatçı titizliğini göstermesi açısından önemlidir. SAHNENİN DIŞINDAKİLER-Kitapla Tefrika arasındaki farklar-Şehnaz Aliş'' Evet.Eseri okudukça Tanpınar'ın edebiyatı bir sanat olarak nitelendirdiğine şahit olacaksınız.Bu düşünceyi paylaşan ve basitliğe,popülariteye değilde, kendi özüne hayran olan kişilerin mutlaka okuması gereken kitaplardan.Ayrıca Tanpınar bu eserde insan hallerini ve ruhlarını öyle güzel analiz edip betimlemiş ki, takdir etmek elde değil. Ayrıca bu eser DERGAH YAYINLARI'ndan okunmalı.Bilginize.

Bir baş yapıt...