Zeze... O'nun ne zaman gözleri dolsa benim de doldu. Mükemmel bir başyapıt. "Evde yiyecek birşey bulduğumuz zaman sevmeyi öğrendik."

Klasik Hakan Günday romanı diyebilirim. Vurucu , budur dedirten cümleler olsa da 300 sayfa da anlatılabilecek konu neden bu kadar uzatılmış bilinmez. Sıkıldığım anlar oldukça fazlaydı.

Asla elindekiyle yetinme , sürekli fazlası için çabala diye bağıran bir kitap. Altını çizeceğiniz bölümler olacaktır. Çünkü rakamlar sınırları belirler; iyinin,mükemmelin sınırları yoktur.