Yazarın ilk okuduğum kitabıydı ve bundan sonra tüm kitaplarını da usul usul okumak istiyorum. İnsanlar gerçekten çok büyük acılar yaşamışlar savaş dönemlerinde.. Bunun ülkesi, dini, dili, ırkı yok. Ama her şeye rağmen yine ayakta kalmışlar. Bazen en büyük sorunlarla kendimizin uğraştığını zannederiz ancak, aslında dünya üzerinde daha nice büyük acılar yaşanıyor. Bu kitap da bunu bize en güzel şekilde yansıtıyor. Anlatımını çok sevdim Aytmatov'un. Bir erkek olarak, kadın karakter ağzıyla anlatmış ancak o kadının, kadınlık ve analık hislerini çok güzel yansıtmış

Bu kitabı Lizbon'a gitmeden önce, Lizbonluların kıymetli yazarı Pessoa'yı tanımak için almıştım..yarısını gitmeden önce, yarısını da döndükten sonra okudum.. böylece gittiğim zaman Lizbon sokaklarında Pessoa ile gezmiş gibi oldum ve döndüğüm zaman da 'aa şu bahsettiği yerden geçmiştik' tarzı gözümde canlandırmış oldum. Kesinlikle kolay bir kitap değil, içinize oturan ve usul usul hissettiren bir hüzünle okuyorsunuz.. Pessoa da zaten 'karamsar değilim hüzünlüyüm sadece' dememiş miydi? İyi ki yolumuz kesişmiş ve iyi ki senin hislerine ortak olabilmişim canım Pessoa..

Yine çok çarpıcı bir Hakan Günday kitabı. Bu kadar çok detay, bu kadar çok farklı hikaye ama hepsi çok güzel harmanlanmış. Çok akıcı, çok sarsıcı. Gerçekten Hakan Günday'ın inanılmaz bir hayal dünyası var ve ben kitaplarını çok seviyorum

Hikayenin bir çocuğun ağzından yazılmış olduğu kitapları oldum olası sevmişimdir (Alper Kamu serisi, Çavdar Tarlasında Çocuklar-Holden gibi) ve Christopher da geldi kalbime taht kurdu resmen.. Bu kitabı nasıl anlatsam bilmiyorum, daha doğrusu Christopher'ı.. Hem güldürdü hem hüzünlendirdi ve masumiyeti ve düz mantığı onu kardeşimmiş yahut çocuğummuş gibi sevmeme yetti. İlerde bir evladım olursa şayet bu kitabı ona da okutmayı çok isterim