Yaşamayı bırak tahmin bile edemeyeceğimiz kadar çok acı var bu dünyada..Kitabı okurken her sayfasında içim burkuldu her karakter farklı bir hayat dersi verdi.En önemliside VİCDAN..Emir gibi vicdanımla karşı karşıya kalacak birşey yapmış olm...aktan korktum acaba demedende edemedim.Küçücük çocuklar büyük acılar yinede herşeye rağmen sanki dünya çok güzel biryermiş gibi gülen savaşın ayırdığı insanlar Nefes aldığım ve bugün yaşadığım hayat için binlerce şükrettim ayrıca Hasan kadar güzel iki dostum olduğunu bilmek gücüme güç kattı. .

Türk filmi tadında bir aşk hikayesi..Aşkla aranız iyiyse üstüne birde yaralarınız varsa bir yerinden yakalıyor insanı. Ben altını çize çize okudum işte çizdiklerim : Karşındakine benzemek değildir uyum kendini kaybetmeden karşındaki olmaktı...r Aldatılan terkedilen birinin önce acısı mı yoksa yalnızlığı mı fark edilir? Gözyaşı bilmez neden aktığını ama göz bilir neye ağladığını. Beni sevmeyi unutma. Ellerini tuttuğunda duyduğu huzuru, ona yeryüzünde verecek başka hiçbir insan yoktu. İnsan kalbinden kaç kişinin gelip geçtiği değil, kimin hangi derinlikte iz bıraktığı önemlidir. Gidende değişir kalanda. O yüzden kaldığı yerden başlamaz hiçbir ilişki değiştiği yerden başlar ve değişen hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Ne kötüydü bir bütün olarak yaşarken parça parça ölmek. Birbirinin içine yerleşip , birbirinden haberi olmadan yaşayan, ancak ayrıldıktan sonra birbirine ne kadar bağlandıklarını fark eden insanların yalnızlığıydı aslında onlarınki. İnsan kendinden çok fazla vererek sevince, kendinde sevilecek bir şey bırakmıyor muydu yoksa? Sevdikleri gidince en çok neye alışır insan. Yok olmalarına mı; yokluklarına rağmen ayakta kalabilmelerine mi? Hissedeceğim kadar yakın dokunamayacağım kadar uzaksın. Öldür beni yaralı kalırsam özlerim. Geçmiş iyi bir şey olsaydı geçmezdi. Yaşamıyorsun sen bir başkasının hayatında ölmüşsün. Ama bil ki her yerde değilsin, benim için her yer sensin. Geçmişindekini unutamayan, en çok şimdisindekini aldatır. Anı yaşamak la anda yaşamak aynı değildir. Hayatın verdiği herşey için bizden bir şey aldığını öğrendim Yaşıyor gibi değilde hayatta kakmaya çalışıyor gibiydim. Senin hiç kalbine saplanan ama acısını ruhunun çektiği bir ağrın oldu mu?

Kitabın ilk başları yavaş ilerlediğinden nereden başladım bu kitaba derken kendimi bir anda masalın içinde masalın bir parçası olarak buldum yine önyargı yani..Sonra olaylar karşısında sinirlendim meraklandım ama en sonunda üzüldüm Neden? ...Çünkü olan yine kadına olmuştu aşka ve bir erkeğe güvenmek yine bir hata olarak çıktı karşıma..Kitabın özü " masalın içinde kaldığımız sürece bizde masalın kahramanı olabiliriz" “Hepimiz bildiğimizi sandığımız, ama asla bilemeyeceğimiz bir âlemde yaşıyoruz. Burası öyle bir yer olmalı ki, gördüğümüzü, dokunduğumuzu tat aldığımızı, hatta yaşadığımızı sandığımız tüm bu şeylerin her biri önceden yazılmış olmalı. Bir başkası tarafından, harflerle, kelimelerle, belki de bir masala dönüştürülmüştür. Bilemiyorum. Bizler ‘önceyi ve şimdiyi’ geleceğe taşımak için sözcüklerin ardındaki ikinci, üçüncü, dördüncü... gizleri çözmeliyiz.”

Tek kelimeyle soluksuz okudum kitabın ortalarından itibaren itiraf etmeliyim ki katilin peşimde yada kimi zaman ensemde olduğu fikrine kapıldım..Müthiş bir kurgu, inanılmaz bir zeka psikopat ve karizmatik bir katil. Kurbanının vücudunda ora...ntılı ve toplardamarlarından geçecek şekilde bıçaklar yaralar açmak onları nadir bulunan saniyeler içinde kapatabilme özelliğine sahip bir balla kapatıp oksijensiz bir havada nefessiz kalmasını sağlayarak yavaş yavaş öldürmek ve kurbanı ölürken o yaraları ateşle balı eritmek yoluyla açmak ve kurbanından akan kanı oksijen tüpü takıp geçip karşısına seyretmek..Bilin bakalım kanın rengi ne? Kırmızı mı hayır tabiki SİYAH KAN

Çok romantik.. İkiside birbirini ölesiye seviyor ama ikiside birbirinin sevgisinden süpheli tuhaf ama iki tarafta platonik aşık gibi..Kitapta çoğu zaman "hadi ya söyle işte bak öyle değil sen yalnış anladın seni çok seviyor" dediğim noktalar çok oldu ve kitaptan en çok ilişkilerde açık ve net davranılırsa kazanılır özünü benimsedim. O dönemin şartlarına göre kadın sığınma evinin zor şer ayakta kalması için verilen mücadele, kadınların söz sahibi olması için yapılan mücadeleler ve zorlu şartlar günümüzde özelliklede bazı kesimlerde hala aynı sorunların olduğunu hatırlattı:(

Sürükleyici bir gerilim..Sanki orda o uçurumda o mağaradaymışsınız gibi tüylerinizi ürperten sizi konunun içine çeken bir kitap..

Bir roman hem boylesine huzurlu biterken hem de nasil bu kadar hüzünlü, bu kadar can yakici olabilir.Bir anne ile kizlarinin iliskilerini sorgulayan siradan bir roman oldugunu dusunerek basladim ancak işin cok cok farkli bir boyutu varmis.. Gerçek şu ki "İnsanların davranışlarını değil, davranışlarının nedenlerini sorgulamalıyız önce" mesajını veren okuduğum en iyi kitap..