Kitap bana göre sözlük niteliği taşıyor olsa da, içinde geçen tüm o güzel tozlanmış öyküler ve keyifli anlatımıyla sıkıcı bir sözlük olmaktan çıkıp adeta bir hikaye kitabına dönüşmüş.Oldukça güzeldi özellikle iki dirhem bir çekirdek, afyonu patlamak, çizmeyi aşmak ,muvahere -i tebabüliye ve münasebetsiz Mehmet efendi deyimlerinin açıklandığı bölümleri çok sevdim.

"Yirmi yıldan sonra düşünüyorum da, bulutların üzerinde olmayı beklemedim hiç. Ben ve kocam biliriz, bir bulutun taşıyamayacağı kadar ağırdır dünya." Güzel ve derin cümleler barındırdığını düşündüğüm sevimli bir öykü kitabı, okunmaya değer.

Yazara,okura ve tabiki hayata dair, farklı bir bakış açısına sahip güzel bir kitap basit bir es. Kitaptan en sevdiklerim; "Yaşlı kadın, genç delikanlı farketmez, yol boyu susmayı beceremeyen insanlarla dolu bir dünyada yaşıyorduk. " "Her yazarın bir Olympos'u ,bir kovuğu,mağarası,uzakta bir adası olmalı,yanına binbir geçenekli bir labirent katedilerek ulaşılabilmeliydi." " Hayatın hemen altından özel yakamoz diliyle hızla akan uzun bir nehirdi masal,yukarıda yorulduğumuzda iner kıyısında oturur, sesine ışığına kapılırdık." "Ya uzlaşma, ya uzlaşmazlık, kitap yazar ile okur arasında kaygan,dikkatsiz hareket edeni düşürebilecek ve sakatlayabilecek ölçüde tehlikeli bir zemin türü yaratmıştı."

Bundan yıllar yıllar önce 13 yaşımda okumuştum simyacıyı.Geçenlerde şöyle bi sayfalarını karıştırırken bir cümleye rastladım.Bu cümle yıllardır ara sıra aklıma düşen, umutsuz zamanlarda bana sözünü geçirebilen,güçlü bir cümledir benim için.Fakat bu cümleyi nerede nasıl okuyup da aklıma kazıdım bilmiyordum.Simyacının satır aralarında bu cümleye rastlayınca nedense çok mutlu oldum, eski bir​ dostumun evine ziyarete gitmişim gibi oldu sanki.Bu vefalı dost için Paulo Coelho'ya teşekkürlerimi sunuyorum.Cümleyle de bitireyim; "Bir şeyi gerçekten istersen, onu gerçekleştirmen için bütün evren işbirliği yapar."