Uzun süre önce okuduğum ikinci dünya savaşı yıllarında geçen güzel bir kitaptır. Akıcılığıyla kendini bir gün içinde bitirttirebilir , biraz benim gibi duygusalsanız bu sürece gözyaşlarınızı da katabilirsiniz.

Bir gece uyku tutmadığında tesadüfen karşıma çıkan bir gecede okuduğum kitap.Zaten çok sevdiğim bir yazarın beni oldukça şaşırtan kitabı zevkle okumuştum, akıcı ve güzel bir kitaptı.

"Sanıyorum Don Sandalio için satrançtaki kraliçe dışında bir kadın olmadı; doğuluların vezir dediği bu kraliçe kale gibi beyaz kareden siyah kareye,siyah kareden beyaz kareye doğru yönde gidebilir, ayrıca deli ve filvari bir psikopos gibi beyaz kareden beyaz kareye ya da siyah kareden siyah kareye, yana doğru gidebilir; satranç tahtasına egemen bir kraliçe bu ama onun o muhteşem soyluluğuna cinsiyet değiştiren sefil bir piyon ulaşabilir. Sanıyorum bu onun düşüncelerinin biricik kraliçesiydi. "

Çok seviyorum bu adamı. Hikayelerinin samimiliğinden mi, bana nedense Sadri Alışık'ı anımsattığından ve bu yüzden hikayelerin baş rolüne hep Sadri Alışık'ı koymamdan mı, Orhan Veli'nin deyişiyle kırkını aşmış bir mahalle çocuğu oluşundan mı bilmiyorum. Belki de bir neden aramak anlamsızdır. Belki sadece" Kınalıada'da bir ev" hikayesini okumak bile onu sevmek için başlı başına bir nedendir.