Geçen günler içinde okudum, bir kadın mektubunun tüm zarifliğini ortaya koymuş kitap. Akıcı buldum, bazı cümlelerin altını özellikle çizdim. Hüzünlü, güzel bir hikaye.

Yalnız kaldığımı düşündüğüm bir zamanda okumuştum bu kitabı. Kitabın güzelliği, sayfalarda ilerledikçe Tsukuru'nun kendini farkında olmadan bulmaya başlaması. Kendimize söylediklerimizden daha fazlasıyız. Akıcı bir dili var, Murakami sadeliği diyebiliriz buna.

İçsel düşünceler üzerine, kendi içinde kaybolmak hakkında. Karakterin depresif ruh hali, yalın bir dille anlatılmış. Zaman zaman tüm insanların içine girdiği kayboluşu anlatıyor, fazlasıyla başarılı.