Çok güzel bir Barış Bıçakçı kitabı. Yine tertemiz bir anlatım, sadece kitabın içindeyken sarsıcı anlamlara bürünen güzel cümleler, alıntı yapılınca darmadağın olacak ifadeler var kitapta. Bıçakı'nın kitaplarında bu bütünlük hep var. Bir çok okuyucunun yaşadığı sıkıntıyı ben de yaşadım. Kitabın bölümlere ayrılıp her bölümün anlatıcısının sürekli değişmesi, kafamı çok karıştırdı. Hangi bölüm kimin ağzından anlatılıyor bunu anlayıncaya dek kitabın içine giremedim. Barış Bıçakçı'nın bunu bilerek yaptığını düşünüyorum: O okuyucusundan çok şey bekleyen bir yazar. Bu denli sade yazmasının sebebi de bu: Okuyucudan bekliyor yazılmayan bir çok şeyi düşünmeyi, boşlukları doldurmayı, hikayeyi kurgulamayı. Bu çoğu okuyucu için yeni ve yorucu bir deneyim. Yine de bu karmaşık anlatım kitabın yoğunluğunu bir nebze seyreltiyor. Bunu söylemek lazım. Aklımdan, okuyacaklara yardım etmek için her bölümün anlatıcısını buraya yazmak geçiyor aslında; ama bu Barış Bıçakçı'nın seçimine saygısızlık olur sanırım. Yavaş yavaş, ususl usul okuyun, kitap kendini açacaktır size. O zaman karşınızda yetkin ve etkileyici bir roman göreceksiniz.

İlginç bir eser çünkü anlatıcısı "şef" diye anılan bir erkeğin cinsel organı. Anlatıcı bir penis olunca seyreyleyin gümbürtüyü diyorsunuz belki ama kitap o denli eğlenceli değil. Okuması zevkli fakat fikrin ilginçliğini eserde bulamıyorsunuz. Telsizle kız tavlama ustası olan "şef"in başından geçen garip olayları penisinin anlatımıyla okuyoruz. Böyle olunca delikler, yarıklar, tüneller; kuleler, dikilitaşlar, antenler de bu anlatımın içinde fink atıyor. Kitabı okunur kılan bu anlatım değil ama. "Şef"in başından geçen vakalar çok ilginç. Özellikle balina ile ilgili bölüm çok eğlenceli. Hele kitabın sonunu çok ilginç bulacağınıza eminim: Bunca garip cinsel macera yaşayan "şef" ve babafingo'nun yalnız başlarına kaldıkları kısım. Çevirinin harika olduğunu söylemeye gerek yok: kitabın isminden tutun da içinde sık sık geçen onlarca argo ifade Türkçe’ye harika uyarlanmış, Rekin Teksoy'u saygıyla anıyorum.

7 yazarın yedi yazısını içeriyor bu kitap. Ayrıntı düşkünlüğüne dair yazılan bu yazıların kimileri çok ilginç ve zihin açıcı; lakin kimileri çok sıkıcı. En güzel yazı Armağan Ekici'ye ait. Armağan Ekici'nin yazısı Oulipo'yla Simpsons'ı ve daha bir çok şeyi birbirine iliştiren ilginç ve okuması çok keyifli bir yazı.

Filmlere dair kısa kısa yorumlar. Filmler kitap içinde gruplara ayrılmışlar, bu tematik gruplar içinde yazar filmler arasında kendince geçişler yapıyor. Eğlenceli ama doyurucu değil. Kenara not edecek bir kaç film söylüyor en azından.