Çay Kaşığı

Kitabın önsözüne bitiktim zaten aylardır. En çok da Nicolas'ın aforizma/uydurma hikayelerine bittim. Cenazedeki "Ölene kadar yaşayacaksın" aforizması da unutulmazdı benim için.. özellkle yazarın yaptığı teşbihler ve 16. bölüm ilgimi çekti. Beklenmeyen son ise 49. bölümde gün yüzüne çıkıyor ve itiraf ediyorum ki dün gece kiitabı bitirdim ve gece rüyalarıma/kabuslarıma dahil oldu. Kitaba ilk başladığım andan beri Fight Club'e benzetmiştim..