Cehennem Çiçeği (Alper Kamu, #2)

Kitabı neredeyse bir oturuşta bitirdim.

Öncel olarak iki ana konu olması oldukça iyiydi. Biri beyinlerimize diğeri kalbimize saldırdı. Adalet ve Mehmet'in ölümü. Adalet dışındaki konu nereden tutsan insanı sinir eden cinstendi. Alper Kamu aile üyelerini kıskaca alarak bunu çözdü. Afili Filintalar'ın Menteş'i gibi bir jeneriklik söz kaygısı yoktu. Ondandır kitap akıp gitti. M.M.'nin de editör olmasına rağmen gözden kaçan fazlaca hata bulunmaktaydı. Bir kıyas söz konusu olacaksa Ruhi Mücerret bittiğinde kendimi Maraton Muharebesi'nden çıkmış bir asker gibi hissetmekteydi. Cehennem Çiçeği bittiğinde kitabı düşüncemde alkışladım ve defalarca okunacak kitaplar rafına ekledim.

Kitabın isminin nereden geldiği kitapta geçmese bile kitap diliyle konuşacak olursak: *bkz Oğullar ve Rencide Ruhlar.

Canıgüz dokuz sene gibi bir süre daha yaşatma bize. Üç sene sonra tekrar gelsin Kamu. Fakat hep insanın en olgun olduğu o yaşta, çağda kalsın.