Çıplak Ayaklıydı Gece

Ahmet Ümit'in okumadığım birkaç kitabından biri olduğunu düşünüp aldım kitabı. İlk öyküden sonra yıllar önce okuduğumu hatırladım. İyi ki de tekrar okumuşum.

Sol'un hüznünü, kaybetmeyi, hele bir de 1977'de kaybettiği arkadaşına yazdığı mektupta öyle güzel anlatmış ki yazar, okurken hüzünlenmemek elde değil.

"Bizi güzel kılan yanımız, muhalif olmamız. Kaybeden taraf olmamız. Bana kalırsa devrimciler hep muhalefette kalmalı, hep aykırı olmalı. İktidar, bize göre bir şey değil. Biz dünyanın dönüşümünü, iktidara gelmeden gerçekleştirmeliydik. Bunu yaptık da, 20. Yüzyılın başında grev istediği için işçiler öldürülürken, düşünce özgürlüğünden bahseden aydınlar hapse atılırken o günün belgileri, bugün insanlığın vazgeçemediği evrensel değerler oldular.

...

Yani biz yenilmedik, yani sen boşa ölmedin. Hoşça kal benim hep genç kalacak yiğit arkadaşım."