Çürümenin Kitabı

" Bütün cinayetlerin sorumluluğu tapma gücündedir : Bir Tanrıyı yakışıksızca seven kişi, başkalarını da onu sevmeye zorlar, bunlara razı olmazlarsa onları yok etmeye de hazırdır. "

İlk sayfadan böyle başlıyor kitap ve elinizde çok farklı bir yazın tuttuğunuzu anlıyorsunuz hemen.
Çok cesur söylemleri ve çıkarımları vardır Cioran'ın; varoluşu, ölümü, hayatı sorgulatırken intiharın neden çok nadir görülen bir olay olduğuna şaşar ve sizi de buna ikna eder.
Kitabı bitirdikten sonra defalarca herhangi bir sayfayı açıp okumaya devam etmişliğim oldu, asla gerçek anlamıyla bitirilmeyecek bir kitap. Size acı, boşunalık, yalnızlık, soyutlanmışlık sunuyor ve bunun karşılığında bilinç vaat ediyor.
Ve Emil Cioran'ı Çürümenin Kitabı isminden etkilendiğim için tanımam benim için bir şans mıydı utanç mıydı, bilemiyorum...