Devir

12 Eylül Darbe girisimine giden yolda yasananlar ve darbe sonrasi hemen son bulan bir hikayeyi konu alıyor eser. Ustelik tum bu yaşananlar Ali ve Ayse adinda biri fakir bir ailenin digeri orta halli bir ailenin cocuklari tarafindan okuyucuya aktariliyor. Bu yonuyle yasanan dramlarin samimi bir bakis acisiyla sunulmasi yönünde bir düşünce olusturmaya calismis yazar. Cocuk safligi ile sunulmus her sey.
Darbe doneminin sag - sol , ülkücü - komünist catismalarinin elim yonleri insani düşündürüyor, huzunlendiriyor. Ama kitaba gore donem insani hem darbeye dogru giden yolda muthis zorluklar yasarken gundemle icli dışlı olmayi surdurebiliyor. Ozellikle Bulent Ersoy'un cinsiyet degistirme olayi kitapta bir hayli yer edinmis, kahramanlar arasinda hayli mevzu bahis yapilmis.
Kitaba getireceğim elestiri ise ;herhangi bir siyasi sempatizani olmayan, insanlari ayristiran herhangi bir kavram icinde kendini gormeyen biri olarak bir tarafi ( sağ cenahi, ulkuculeri ) yerin dibine sokan , sol cenahi istim ustunde tutan bir anlayisi gordum kitapta. Ve bu konuda her iki tarafin da masum olmadigina inanan biri olarak yazarin idoelojisini yansitma noktasinda tarafsiz davranmadigini , sadece inanciyla bir kitleye hitap ettigini gördüm.
Her zaman icin bu tip eserlerde seffafliktan, tarafsizliktan yanayim.
Bunun disinda olumlu olarak eserde kullanilan dil oldukca sade, akici ve de cocuklarin gozuyle aktarıldığı icin daha icten bir anlatima bürünmüş.
Ali ve Ayşe 'nin konusmalarini, ic seslerini desem daha dogrudur ; birinin koyu , birinin acik olmasini acikca yadırgadım . Zira hitap edilen kitlenin bunu idrak edebilecegine inanıyor, boyle bir uygulamanin yersiz oldugunu düşünüyorum.
Ece Temelkuran genel itibariyle sag kesim tarafindan pek de sevilmeyen bir yazar. Bu acidan bakinca olumsuz yorumların genelinin bu kesim tarafindan yapilmasi normal.
Ben ideolojinin cok fazla yansitilmasi, kucuk detaylara ragmen buyuk resime bakinca eseri begendim.