Görmek

Hiciv ve alegori diyince Saramago geliyor akla... düzeni sağlamak için kurgulanmış kurumların kendi meşruluğunu devam ettirmek için düzensizliğe ihtiyaç duyması eleştirisi bence kitabın ana çerçevesini oluşturuyor. yazarın üslubundan dolayı yer yer zorlanarak okunsa da konu itibariyle gayet akıcı.