İskender

Ah Elif Şafak,Ah Naze,Ah Pembe,Ah İSKENDER!
Öyle çekici,bağlayıcı ve renkli karakterler var ki,insan elinden düşüremiyor kitabı!
Naze'nin altı kız çocuktan sonra gelen ikiz kızlar -pembe ve cemile- kahrediyor kadını,böyle başlıyor kitap.
Birbirlerinden farklı Cemile ve Pembe.Aynı görünümlü farklı ruhlu ikizler.
Cemilenin aşığı,Pembeyle evlenince İstanbul'a yerleşiyorlar.
Annesi Naze'nin aksine ilk çocuğu erkek Pembe'nin.İskender koyuyorlar adını çocuğun,sultanım diyor Pembe.
Günler gelip geçiyor ki İngiltereye taşınıyorlar.İskenderin iki kardeşi daha var.
Aşk evliliği değil Pembe ve Adem'in evliliği.Bu yüzden aşkı aradı ya ikiside.Adem bir striptizciyi sevdi 'Yaramaz Kız...'
Pembeyse bir aşçıyla tanıştı 'tesadüf' eseri.Elias.
Gerçi aşk da sayılmazdı hani,daha çok dostluk gibi.Yeniydi,ama İskender farketti.İnanmadı ilk önce,sonra evde bulunca onu karar aldı.
'Kimsenin canını yakmak değildi İskender'in niyeti.Korkutacaktı,ya annesini ya da buluşup durduğu o pis herifi..."
Hatip denen -ah Hatip,ah!- heriften buldu bıçağı.
Akşam karanlığında annesinden ayıramadığı teyzesinin sol göğsüne bir bıçak sapladı.Pembe pencereden izledi bunları,dehşet içinde.
Hapishaneye giderken 'Ölmez,' diye düşündü 'Nasılsa kalbine batırmadım ya?' şeklinde...
Oysa bilmiyordu ki,bazı ikizlerde rastlandığı gibi,Cemilenin kalbi solda değil,sağ tarafta atıyordu.Ta ki İskender ortasına bir bıçak saplayıp,atışını kesene kadar....