İskender

elif şafağın yazarlık kariyeri bence aşkla zirveye ulaştı..
iskender de inişe geçmiş..
kurguyu saçma buldum..

Okurken elimden bırakamadım çok akıcı ve güzel bir dille yazılmış. Tavsiye ederim.

dün bitti kitabım...fena değil diyebileceğim sadece...
araf ı okuyup elif şafak'ı keşfeden ve her kitapta biraz daha bağlanan bir okuru olarak iskender zayıf bi halka gibi geldi bana...
konu vurucu,karakterler derinlemesine işlenmiş,çocuklukları,psikolojileri gayet iyi verilmiş ama sonu olmamış...
pembe ye olanlar olmamış demeliyim belki de..açık yazamıcam,kitabı okucak olanlar için
iskenderin hapishane günlükleri çok iyi ve vurucu..
ama her elif şafak kitabını bitirince beni saran duygular bu sefer olmadı..

Çok akıcı, güzel bir kitap.. Oldukça sürükleyici buldum.

berbattı

nacizane bir Elif Şafak üslubu.akıcı bir roman.acıklı bir hayat hikayesi.

dalga geçip geçmediğini merak ediyorum.

Ah Elif Şafak,Ah Naze,Ah Pembe,Ah İSKENDER!
Öyle çekici,bağlayıcı ve renkli karakterler var ki,insan elinden düşüremiyor kitabı!
Naze'nin altı kız çocuktan sonra gelen ikiz kızlar -pembe ve cemile- kahrediyor kadını,böyle başlıyor kitap.
Birbirlerinden farklı Cemile ve Pembe.Aynı görünümlü farklı ruhlu ikizler.
Cemilenin aşığı,Pembeyle evlenince İstanbul'a yerleşiyorlar.
Annesi Naze'nin aksine ilk çocuğu erkek Pembe'nin.İskender koyuyorlar adını çocuğun,sultanım diyor Pembe.
Günler gelip geçiyor ki İngiltereye taşınıyorlar.İskenderin iki kardeşi daha var.
Aşk evliliği değil Pembe ve Adem'in evliliği.Bu yüzden aşkı aradı ya ikiside.Adem bir striptizciyi sevdi 'Yaramaz Kız...'
Pembeyse bir aşçıyla tanıştı 'tesadüf' eseri.Elias.
Gerçi aşk da sayılmazdı hani,daha çok dostluk gibi.Yeniydi,ama İskender farketti.İnanmadı ilk önce,sonra evde bulunca onu karar aldı.
'Kimsenin canını yakmak değildi İskender'in niyeti.Korkutacaktı,ya annesini ya da buluşup durduğu o pis herifi..."
Hatip denen -ah Hatip,ah!- heriften buldu bıçağı.
Akşam karanlığında annesinden ayıramadığı teyzesinin sol göğsüne bir bıçak sapladı.Pembe pencereden izledi bunları,dehşet içinde.
Hapishaneye giderken 'Ölmez,' diye düşündü 'Nasılsa kalbine batırmadım ya?' şeklinde...
Oysa bilmiyordu ki,bazı ikizlerde rastlandığı gibi,Cemilenin kalbi solda değil,sağ tarafta atıyordu.Ta ki İskender ortasına bir bıçak saplayıp,atışını kesene kadar....

Eski tatları alamadığım bir Elif Şafak romanı. Pinhan, Şehrin Aynaları, Mahrem, Araf, Baba ve Piç, Bit Palas gibi anlam yüklü; çoğu bölümünü, cümlesini not aldığım, aklıma kazıdığım kitaplardan sonra, hüsrana boğuldum. Elif Şafak'ın kurgularını da severdim ama romanlarının edebi kalitesi üstün gelirdi kurguya. Bu kitapta tek görebildiğim başarılı bir kurguydu. Baba ve Piç'ten sonrası bana hitap edemedi pek, ne yazık ki.

Pembe; Cemile; İskender; Adem; Tarık; Yunus; Esma; Elias; Kate... Yaşanan aile dramını farklı iç dünyalarla gözler önüne sermiş Elif Şafak. Aslında toplam bir dramın kendi içinde yaşanan ayrı ayrı bir sürü acıyı birleştirdiğinin ayrımına varıyorsunuz. Karakterlerin hepsi çok canlı ve sıcak. Hiç birine kızamıyorsunuz aslında; hepsini kendi içinde sevdiğiniz için belkide.