İz

"Babamı keşke'lerle uğurladım. İçime dert olan pişmanlık düğümleriyle. Aynı yanlışı annem için de yinelemek istemiyorum. Arkasından dökecegim göz yaşları, yalnızca onu yitirmekle ilgili olmalı, yapamadıklarım ya da yanlış yaptıklarımla ilgili değil."

"Varlığın değil, yokluğun değerini bilir insanlar. Mutluluğun değerini bilenler, mutsuzluğu tatmış olanlardır."

Zevk alarak okuduğum bir kitaptı. Altı çizilecek çok cümle vardı. Yazılan yorumların aksine ben yazarın hikayenin sonunu bağladığını düşünüyorum. Çocuk gözünden anne babanın ve çevrenin aile içindeki durumunu güzelce yansıtmış. Eşlerin birbiriyle ilişkisini de gözden geçirmesinde etkileyici yorumlar yapıyor. Okuduğum ilk Canan Tan kitabıydı ve benim için güzel bir başlangıçtı.:-)