Kara Kitap

Gerçekten kara bir kitap. Kara bir hikaye, bir arayış. Aranan ise “insanın kendi kimliği”. Aslında roman içinde roman tarzı var. Köşe yazılarıyla desteklenen bölümler gerçekten çarpıcı. Beni en çok etkileyen tabi ki öncelikle Boğazın Suları Çekildiği Zaman, Bedii Usta’nın Evlatları, Apartman Karanlığı ve Cellat ve Ağlayan Yüz oldu. Arayış esnasında dini ve siyasi birçok gönderme var. En ilgi çekici kısımlar ise hurufilik ve Mevlana ile Şemsi Tebrizi ilişkisine atıflar ki özellikle bu kısımlar kitabın finalini de yoruma açık bırakıyor. Tasvirler ve İstanbul betimlemeleri gayet güzel. Tek kusur Orhan Pamuk tarzı çok ama çok uzun cümleler. Düşündürücü bir kitap.