Kediler Güzel Uyanır

Böyleyim ben; ‘’ bildiğimi okuyorum ‘’ . . .
KEDİLER GÜZEL UYANIR
Yazar: Yekta Kopan
Can Yayınları
11. Baskı MART 2016
128 SAYFA

Ben bilinç altından süzülen her olgunun hayalgücü ile sekronize olduğunda ortaya çıkan metaforik yapıya hayranlıkla bakarım. Yekta Kopan’ın yazım tarzı ve sarmallanmış cümle yapısını kendime çok yakın buldum ve büyük keyif aldım kısa öykülerinden.

Sen, ey fısıltılı şarkı, ardında hesaplaşması bitmeyen bir tarcın kokusu bırakıp gittin ya, işte o geceden beri lanet okuyorum aklımı çelen yıldızların puştluğuna. Göz kırpmasalardı sana, düşmezdim gecenin idam etmeyi seven karanlığına. Her cellat önce kendisinin katilidir, belletiyorum bunu kendime. Bil ki, hala akıl erdirmeye çalışıyorum ‘’ yaşamak ‘’ denene bu sudan ve ateşten mürekkep oyuna.

Değil mi ki rüyalar, gün boyu sakatlanan zihinlerimizin koltuk değnekleri.

Okuduğum bütün o kitapların harflerini altüst edip kesip parçalayıp olmadık yerlerinden birbirine ekleyip bulmuştum bu cümleyi. Belki de tanımadığım biri söylemiştir, artık ne önemi var?
‘’ Kediler güzel uyanır! ‘’

***Yukarıda Yekta Kopan'ın cümlelerini okuduğumda kendi yazdığım paragraf geldi aklıma ve yazmadan geçemedim…

'' Hangi zaman, hangi mekan, hangi dilde anlatsam acaba, fütursuzca sofra seçmemiş açlığımın yalnız senin dudaklarında, yalnız senin teninde, yalnız senin ruhunda doyumu tatmak istediğimi sana. Ömür boyu mabedine mahkum et beni, tutsağın olmak istiyorum mumlu, tütsülü tapınağının, içine girdiğimde hayal edilmeyecek kadar büyük bir aşkla duymak istediğim iniltili ayinlerinde… '' LEANDROS

***Yazarında dediği gibi dört dörtlük okur olmak gibi bir kaygım yok. Böyleyim ben; ‘’ bildiğimi okuyorum ‘’ . . .