Kolera Günlerinde Aşk

benim nazarımda yazarın “yüzyıllık yalnızlık” romanın gölgesinde kalmış kitaptır. ne onun kadar ışıltılı ve yoğun ne de sürükleyici bir kitaptır kolera günlerinde aşk. aksine romanda bahsedilen her şey, her insan haddinden fazla ayrıntılı ve gerçekçi anlatılmıştır. hatta yer yer beni buhranlara bile sürüklemiştir bu durum. zira ne yaşıyorlarsa karakterler siz de onlarla beraber kıyıda köşede yaşıyorsunuz her duyguyu ve onlarla beraber yaşlanıyorsunuz kitabi okurken.

bu yüzden yüzyıllık yalnızlıkta yoğun ve neredeyse her sayfada hissedilen düş gücüne çok az rastladım bu kitapta. belki de haddinden fazla sevdiğim için yüzyıllık yalnızlığı onun tadında bir roman beklerken, bulduğum hayal kırıklığına uğrattı beni bilemiyorum.

yüzyıllık yalnızlıktan ayrı olarak düşünüp yorumlarsam eğer kolera günlerinde aşk’ı ki sanırım bi zahmet, sizi sıkmadan okuyabileceğiniz en iyi birkaç aşk romanı arasına rahatlıkla girer. aşk romanı demek de aslında haksızlık oluyor çünkü insana dair ne varsa, güzeliyle çirkiniyle hepsine yer vermiştir kitapta marquez. yazarın takıntıları olan yalnızlık ve yaşlılık yine bu kitapta da kendini fazlasıyla hissettiren öğeler. hatta dedim ya sizi de yaşlandırıyor okurken. neyse bunların dışında bir takıntısı daha var marquez’in bu kitapta o da sayılar. neredeyse her şeyi sayılarla anlatma huyu benim gibi sayılara takılan bir insan için gerçekten rahatlatıcı bir ayrıntıydı ve tabi her seferinde gülümseten bir ayrıntı.