Kuyu ve Sarkaç

Edebiyatta korku-gerilim dediniz mi akla ilk gelen isimlerden biri Edgar Allan Poe. Hem şair hem öykü yazarı hem editör hem de edebiyat eleştirmeni. Bu çok yönlülüğü eserlerini de besliyor açıkçası. Kaleminin şiirselliği hikayelerindeki ustaca kurgusuna öyle bir damlıyor ki...
Doğaüstü görünen birçok olayı salt gerçeğe dayandırıyor, mantığa hiç uymayacak hikayeleri zihnimize kolaylıkla yerleştirip çok da güzel oynuyor okuyucusuyla. Hani çocukken karanlıktaki canavarımsı şekillerin bir parça ışıkla aslında üst üste yığılmış eşyalar olduğunu fark ederiz ya, Poe'nun yaptığı tam da bu. Hayal gücünün eşsizliğiyle hikayelerini mükemmel bir şekilde inşa edip finalde de tüm yapıyı kolaylıkla yıkıyor. Ben böyle yazarları kıskanıyorum, hem şair hem de zeki olmak biraz fazla değil mi?