Oblomov

Oblomov Kalın olmasına rağmen oldukça akıcı bir kitaptı. Zaman zaman , hadi be, hadi artık kendine gel diye adeta yalvardım İlya İlyiç'e, zaman zaman galiba artık düzeldi dedim ama maalesef hüzünlü bir sonla bitti. Yazarın üzerinde durduğu Oblomovluk aslında sadece dönemin Rusya'sının soylularını anlatan bir ifade değil, Gonçarov sonraki çağlarda oldukça fazla türeyecek olan bir insan tipinin prototipini tanıtmış bizlere. İçinde bulunduğumuz dönemde de, bittabi demokrasinin tüm dünyaca kabulü neticesinde , ayakkabılara kadar giydirecek hizmetçiler dışında , rahatına düşkün, uyuşuk, sadece yemek, içmek, eğlenmek üstelik bunlara hiç bir çaba sarf etmeden ulaşmak isteyen pek çok insan var. Belki de bunlara yeni nesi Oblomovlar diyebiliriz.
Elbette Gonçarov bu kitap ile sadece biyografik bir hikaye anlatmak istemiyor. Oblomov'un şahsiyetinde Dönemin Rusyası ağır eleştirilere maruz bırakılırken Ştoltz karakteri ile de ulaşılması gereken hedef olarak çalışkan Avrupa resmediliyor.