Patasana

Ahmet Ümit’in okuduğum ilk kitabı. Güzel kurgulanmış, tarihi şeyler okumaktan hoşlanmamama rağmen sıkılmadan okudum. Ancak defalarca tekrarlanan ‘’-e karşın’’ zarfı çok gözüme battı. Ayrıca kitap buram buram testesteron kokuyordu fikrimce. Kadın karakterin bazı cümleleri bunu çok belli ediyordu. Bu fazlaca erkeksi üslup; Patasana’nın bölümlerine ne kadar yakışıyorsa, kadın karakterlerin üzerinde de o kadar eğreti duruyordu.

Son olarak kitaptan altını çizdiğim bir cümleyle yorumumu bitireyim:

‘’Anlatmanın bir tür sevişmek olduğunu anlayıncaya kadar, anlatmanın yetmediğini kanıtlayacak olan açlık teninde uyanana kadar, bıkıp usanmadan anlatacağım.’’
-Aşmunikal