Sen Yokken

http://dilarabook.blogspot.com.tr/2018/04/sen-yokken-gunes-demirel-kitap-yorumu.html

Sen Yokken uzun zaman önce okuduğum bir kitaptı. Ephesus baskısı ile yeniden okuyabilmek ayrı güzel oldu. Bu romanın sonunda bol bol ağladım elbette. Konusu oldukça ilginç, karakterlerin verdiği tepkiler ve davranış biçimleri açısından bayağı dikkatimi çekmişti ilk seferinde zaten.
Arkadaştan öte kardeş olmuş olan Çiçek ve İpek, Çiçek'in hastalığı sonrasında birbirlerinden ayrılırlar. İpek'in acısıyla başa çıkmasının en büyük yardımı onun kızı Duygu sayesinde olur. Tabi işin içine Duygu'nun babası girince bana da merakla ne olacak diye beklemek düştü.
Çiçek karakteri olayların çok başlarında aramızdan ayrılsa da karakterlere olan etkileri kitabın sonuna kadar sürdü. Aslında kızdığım davranışları olsa da ona üzülmeden edemedim. En büyük şansı herhalde İpek gibi bir arkadaşa sahip olmasıydı. Gerçekten okurken bu nasıl bir kadın diyorsunuz. Hem Duygu'yu sahiplenme şekli, arkadaşına olan derin bağı hem de Cemal ile arasındaki ilişki de yaşadığı şeyler ile kitabın en sevdiğim karakteri oldu. Cemal demişken, kendisi dizleri kanayana kadar sürünmesi gereken erkek karakterler listemde yerini bulmaya hak kazandı. Yaptığı hödüklükler unutulacak cinsten değil, hele ki söylediği bir şey var, eminim o sahnede herkes benimle aynı düşünceyi paylaşıyordur kendisi hakkında.
Yazarın kalemini gerçekten çok seviyorum.
Konu bakımından hareketli bir kitap değildi. Zaten sadece aşk romanı da değildi, olayların yavaş yavaş ilerletilmesinin seçilmesi doğru bir tercih olmuş.
Şu aralar fazla kitap okuyamıyorum, buna rağmen Sen Yokken'i bitirmem birkaç saatimi aldı. Kalemi oldukça akıcı yazarın. Tavsiye ederim.