Sevdalım Hayat

Uzun zaman sonra biyografi/otobiyografi tarzinda okudugum bir kitapti.zulfu livanelinin muzisyenligini, edebiyatciligini, yonetmenligini ve bircok olay karsisindaki durusunu begenmisimdir ve elmden geldigince takip etmisimdir.ama bu kitapla bilmedigim o kadar cok seyini ogrendim ve bazilarinda o kadar cok sasirdim ki.anlatimindaki samimiyetiyse sanki livaneliyle oturmus da hasbihal ediyormusuz hissi uyandirdi bende.
Genisletilmis 41.basimindan yaptim okumami.belki de kitapta beni rahatsiz eden ender yerlerden biri sonradan yaptigi eklemelerin bazi kisimlari oldu.soyle kiii cok cok basarili ve bircok alanda kendini kanitlamis, yaptigi islerden donem donem takdir edilmemis ve hatta cezalandirilmis biri olarak belki bunu yapmakta hakki olsa da kson kisimlarda fazlaca bi ozguven hissi, kendini sevmeyenleri ve elestirenleri bazen yergi boyutuna ulasan bir sekilde kendinin de elestirmesi beni rahatsiz etti.bana gore o kisimlar kitaptaki samimiyete uymamis gibiydi.zaten livaneli gercek manada yaptigi islerle kendini kanitlamis bir insan bu tarz bir tavri takinmasa da onu seven kabullenen insanlar kimin ne oldugunu biliyor.
Soluksuz okunacak samimi bir yasam oykusu sevdalim hayat ozetle...