Şizofren Aşka Mektup

Benim okuduğum 13. baskısıydı ki eminim bundan sonra da basılmıştır. Öncelikle şunu belirteyim, Türkiye gibi bir ülkede Cezmi Ersöz gibi popüler kültüre hizmet etmeyi amaçlamadığına inandığım bir adamın 13. baskıya ulaşması mutluluk verici ve bir teşekkürü hak ediyor Cezmi Ersöz.
Şimdi eleştiriye geçebilirim sanırım;
Kitap konusunda oldukça ukala biriyimdir, bir iki özel insan hariç kimsenin kitap önerilerini ciddiye almam. Yine ciddiye almayacağım bir arkadaşım tarafından önerildi bu kitap ama şans eseri önerildikten bir gün sonra sürekli kitap aldığım kitapçıda gördüm ve aldım 2. el ama orjinal kitabı.
Cezmi Ersöz' ün o melankolik, o karamsar üslubunu sevmeyen biri olmama rağmen başlarda sevdim kitabı. Bir iki cümlenin altını bile çizdim hatta ama sonra kitap kendini tekrar etmeye başladı. O sevmediğimi belirttiğim Cezmi Ersöz tarzı sıktı beni. gereksiz yere uzun gibi geldi kitap. Sanki 150 değil de 50 sayfa olsa çok daha fazla beğenebilirdim bu kitabı. Aşkı fazlaca yücelten bir kitap ki bir de bunu karamsar bir üslupla yapması iyice canımı sıktı benim. Dolayısıyla fazlaca overrated bir kitap benim görüşüme göre. Hitap ettiği kitle tartışmasız orta yaş kadınlar ve 17-20 yaş arası gençler. Tüm bunları kitabı küçümsemek için yazmıyorum. Elbetteki keşke herkes Dostoyevski (ama iyi çevirilerden) okusa ama Türkiye gibi kitap okuma oranının çok düşük olduğu, metroda cafede kitap okuyanlara entel gözükmek, hava atmak amaçlı bu eylemi yapıyor yorumlarıyla yaklaşıldığı bir ülkede bu kadar gence kitabını okutmayı başarmak ve üstelik bunu yaparken kendi tarzının dışına çıkmamak yani bir anlamda ticari kaygıdan arınmak bence takdire şayan bir iş.