Son Ada

Adada yaşayan 41. dairenin sahibiymişim gibi, sanki öyküm anlatılıyormuş gibi, aslında hiçbir zaman yaşamadığım anılarımı yüzüme vuruyormuş gibi, elimden bırakıp bir daha almak istemeyecek kadar öfkelenerek, heyecanlanarak, hüzün seline kapılarak, umut ederek okudum. İşte böyle duygudan duyguya sürükledi beni bu kitap.

Görmeyi bilenin gözlerini açar.