Yalnız Gözlerin İçin

FMArsal okuyucularının çoktan okuyup bitirdiği kitabı anca şimdi okuyabildim. Abartı sayfa sayısı ve özellikle Tahir'e ısınamadığım için kendime başlasam mı diye çok kez sormuşluğum vardır.

Öyle ya da böyle başlayıp 4 saate yakın sürede bitirdim. Arsal'ın hikayelerinde fazla tekrara düştüğü bilinen bir durumdur. Fakat ilk kez bu kitapta aynı sahnenin/sahnelerin aşırı bir biçimde tekrar etmediğini düşünüyorum. Belki yazarı uzun süre sonra okuduğum için böyle düşünüyor olabilirim.

Güney'den fazla bir şey beklemiyordum ama tahminimden daha çok sevdim. Davranışları beni delirtmedi. Tahir için ise aynı mesafeyi korumayı tercih ederim. Güney'in aksine Tahir'de bir derinlik göremedim. Ne kadar ince tavırlarını görsem de bana göre aşırı yüzeyseldi. Gözümde Arsal'ın en sıkıcı karakteriydi kitaptan sonra da aynı kaldı benim için. Bir de Tahir'i yazarın her kitabında görmekten aşırı bunaldım. Onu yazmasa kitapları daha mı az satar acaba?

Tekrara düşmemiş desem de bir aşk romanı için 780 sayfa çok fazla. Örneğin "Bronz Atlı" isimi kitap 824 sayfa. Ama içinde romantizm kadar karakterlerin psikolojilerinin aktarılması, anlatılmak istenen bir savaş ortamı var. Yani "Bronz Atlı" dolu bir kitap, bu yüzden 824 sayfa gayet normal. "Yalnız Gözlerin İçin" ise sadece güzel/yakışıklı karakterlerin fazlaca bulunduğu, ne romantizmde ne normal anlatımda hiçbir derinliği olmayan bir kitap. Onun yerine 400 sayfayı geçmeyecek şekilde daha özenlice hazırlanmış kitap yazılsa tadından yenmez. Ama gel de yazarlara anlat.

O kadar eleştirdim ama neden 9 verdim. Güney hatırına ve az tekrarı olduğu için.