Yedinci Gün

İ. Oktay Anar'ın okuduğum ikinci kitabıydı bu. Puslu Kıtalar Atlası'nı mumla arattı diyebilirim. İçindekileri tek tek alıp okuduğunuzda aslında eğlenceli ama kitap tam bir bütünlüğe sahip değil. İlk elli sayfaya kadar olayları birbirine bağlayamıyorsunuz. 240 sayfalık bir kitap için oldukça geç bir açılış. Yer yer güldüm, eğlendim ama kitap bitince aklında bir şey kalmıyor insanın. Başından başlayıp biraz daha okudum ben bir şey kaçırmışımdır belki diye ama yok. Kurgu eksikliği göze çarpıyor. Kitabın özellikle başında oldukça fazla eski Türkçe kullanılmış sonraki sayfalara göre. Bu da kitaba ısınmayı zorlaştırıyor.