Ateşle Oynama

Bu ara nedense kadın karakterler hırsız, arsız, dolandırıcı, suçlu olarak karşımıza çıkıyor. Bunun sempatisi olamaz. Sebebi ne olursa olsun, suç suçtur.Hele de yüz kızartıcı bir suç olan hırsızlığı, kendisince geçerli bir sebebe bağlamak doğru değil bence. Niyeyse bunu söylemek istedim.


Yazarın kalemini seviyorum. Kitaplarını büyük bir ilgiyle takip ediyorum. Papucumun Ajanı mesela benim en sevdiğim romantik komedi kitapları arasında ilk başlarda gelir. Fakat yazarı seviyorum diye her kitabını beğenmek zorunda değilim. Özellikle toplumumuzda fazlaca kendini gösteren ben merkezciliğin çoğaldığı, kendini her zaman haklı bulma psikolojisi ile hareket ettiğimiz bu zamanlarda, böyle konuları okumak beni çok üzüyor.Dediğim gibi bazı şeylerin sebebi olmaz, buna hırsızlık ta dahil.O yüzden Hare'ye hiç sempati duyamadım.Sen parayı çalmak için onca plan yap sonra da sebebim var,suçsuzum de... Üzgünüm. Beğenen beğenebilir ama ben beğenmedim. Bu puanı da kİtap kapak ve sayfa tasarımı başarılı bulduğum için verdim.

Yazarın kalemini her seferinde çok severek okuyorum. Ve bu kitabını da bir o kadar severek okudum. Konusuna geçmeden önce belirtmek isterim ki kitap cildiyle kapağıyla, iç sayfaların tasarımı ile bir görsel şölen sunuyor.

Devamı için :

https://birumuthayal.blogspot.com.tr/2018/04/asude-atesle-oynama.html#more

http://dilarabook.blogspot.com.tr/2018/05/atesle-oynama-asude-kitap-yorumu.html

Hale tırnaklarını kapıya geçirip soluklanmaya çalışırken hiçbir şey bilmediğinin farkındaydı. İşittiklerini anlayamıyordu. Duymuştu ama kalbi almıyordu. Delirmek üzereydi. Kalbi bu gerçekleri kabul etmediğini gösterircesine şiddetle, acıyla çarpıyordu. Elleri bile titriyordu. Bu defa ne korkudan, ne de kaygıdan... Bu defa elleri ilk kez üzüntüden titriyordu. Kalbini değil ama aklını biraz olsun toplayıp mutfağa koşarken gözyaşlarını zor tuttu. Orada da ağlamadı. Hiç ağlamadı. Sadece anladı. Kendine kızdı ve kendini suçladı. Başka kimseyi suçlayamazdı. Engin... O adam... İlk ve son aşkı... Onun hakkında çok açık konuşmuştu. Kısa süreli demişti, asla evlenmeyeceğim demişti, eğleniyoruz sadece demişti. Dedikleri doğruydu. Yalan yoktu. Aksini söylememiş, buna dair Hare'ye asla umut vermemişti. Ciddi değildi. Olmayacaktı...

Asude kalemini okumayı özlemişim gerçekten.
Bu sefer kahramanlarımız yine tam Asude karakteriydiler. Komik, duygusal, tuttuklarını koparan ve pes etmeyen türden.
İkiz kız kardeşler Hare ve Sare, o sinirlenizi bozacak ağabeylerinin yüzünden başlarına türlü türlü belalar açmak zorunda kaldılar. Bu yüzden Hare çareyi memleketine dönerek orada saklanmakta buldu yanına Sare'yi alarak.
Onların sevdicekleri ikizlerimizi kıskanacağımız türden. Romanın ana karakteri Hare ve doktor Engin olsa da, ben yan çiftimiz Sare ve ismi spoiler olmasın kişisini daha çok severek okudum desem yalan olmaz.
Hare taktir ettiğim bir karakter oldu. Aşkını yıllarca içinde saklaması, hiç ummadığı bir anda onunla karşılaşması, vazgeçmemesi ki özellikle Engin onu boğmak istediğim o kadar çok tavırda bulundu ki kitabın yarısını dizleri kanayarak sürünmekle geçirse zevkle okurdum. Sare ve ismi malum olmasın arkadaşımız ise rüya çifttiler. İkisi de çok yakıştılar birbirlerine gerçekten belki de Sare'nin sevdiceği Engin tarzında öküzlükler yapmadığından daha bir keyif aldım onlardan. Tabi şimdi Engin'e de haksızlık etmek olmasın ama aşık sevgili kıvamlarını bize okutana kadar kızımıza çok çektirdi.
Yazarın daha önce tarihi aşk kitapları haricinde günümüz kitaplarını internetten okumuştum sadece. Günümüz aşk türündeki tarzını biraz daha yalınlaştırmış bu kitabında. O açıdan beğendim, gerçi yalınlaştırmadığı kitaplarında kullandığı benzetmeler çok yerinde oluyordu gülmekten konuşamıyordum bazen. Ama bu kitabına bu tarzı yakışmış.
Aşk romanlarını sevenlere tavsiye edebileceğim akıcı bir romandı.

https://illekitap.blogspot.com/2018/07/asude-atesle-oynama.html

Asude'nin son çıkan kitabı Ateşle Oynama kitabı da bitti. Şu anda Asude'nin okumadığım kitabı kalmadı ve yeni kitabını hevesle bekleme dönemine girmiş bulunuyorum.

Asude'nin akıcı, sıkmayan, eğlenceli, aşk dolu kurgularını hep sevmiştim ve bu yüzden okuduğum hatta konusuna bile bakmadan aldığım nadir Türk yazarlardan biri kendisi, ancak bu kitabında ne yazık ki diğer kitaplarına kıyaslanırsa bir tık geri olduğunu hissettim. Nedenini daha sonra detaylıca açıklayacağım ancak şunu söyleyebilirim ki Asude'nin diğer kitaplarına nazaran 1 tık kötü de değildi ama olmayan şeyler vardı sanki.

Kitabın kısaca konusuna değinmek gerekirse, İkiz olan Hare ve Sare, İstanbul'dan kaçarak Baharlıkoy'a yani doğup büyüdükleri yere geri dönerler. Sebepleri de serseri ağabeylerinin istediği parayı ona bulabilmek için Hare çalıştığı barı soyar ve orada kalırsa barın sahibin oğlu Doğu tarafından başı belaya gireceğini düşünen Hare, parayı ağabeyine verdikten sonra İstanbul'u terk edip memleketlerine dönerler. Orada Bahardır Dede diye sevdikleri ve kızları küçüklüğünü bilen yaşlı adam onları bir eve yerleştirip evin temizliğiyle ilgilenmesini ister. Kızların planı burada para biriktirip bir eczacı olan Sare'ye bir eczane açmaktır. Ancak evin sahibi doktor Engin ve ailesi büyük babasının rahatsızlığı yüzünden oraya gelince işler karışır.. bir de Doğu, Hare'nin yerini de bulunca işler daha da sarpa sarar...

Engin ile Hare arasındaki ilişki, iletişim ve aşk çok güzeldi. Sevdim ama daha çok Doğu ve Sare arasında filizlenen aşk güzeldi. Çünkü onlarınki tam imkansızlığı barındırıyordu bence... birbirlerinden çok daha zıtlardı ama çok da mükemmel uydular birbirlerine...

Şahsen benim favori çiftim kesinlikle Sare ve Doğu oldu bu kitapta. Ama Hare'nin deli dolu halleri ve Engin'in ağırlığının yanında Hare'nin ele avuca sığmaz tavırları da tam bir eğlenceydi.

Kitapta en sevdiğim şeylerden biri de Engin'in ağabeyi Ercüment, eşi Kelly ve kızları Mia'ydı. Çok tatlı bir çiftlerdi. Özellikle Kelly'e bayılmamak mümkün değil.

Kitapta sevmediğim şey ise... hani yukarıda bahsettiğim... Sare ve Hare'nin hırsızlık yapmaları... şartları, sebepleri ne olursa olsun... hayat onları buna zorlamış dahi olsa... sevdikleri kişilerden çalmışlar dahi olsa... ortada bir suç vardı. Bu hiçbir şekilde bir mazeret gösterilmesinin mümkün olmadığı bir suçtu... açıkçası bu durum, kendilerini haklı çıkarmaları falan pek doğru gelmedi bana.

Bunu açık ve net söylüyorum ki sevmedim.

Bir de Engin, çok şakadanak aşık olduğunu anlamadı mı? Bana mı öyle geldi bilmiyorum ama adam bir Ankara'ya gitti geldi, hop aşık olduğunu keşfetti... Bence biraz daha detaylanabilirdi o kısım gibi...

Bilemiyorum, Asude'nin o mükemmel kalemine göre bir tık olmamışlık vardı sanırım kitapta.


Onun haricinde güzeldi, okumaktan sevk de aldım. Aile ilişkileri, arkadaşlıkları falan çok güzeldi. Olayların gidişatı da güzeldi ve kitapta hep bir hareket olmasını da sevdim.

Özellikle son bölümlerde, düğün kısmında Üstüner ve Soyönder çiftlerini görmek çok daha güzeldi. Özlemişim onları :)

Asıl olay bölüm de benim nazarımda, Doğu'nun küçük kızlarla oturup oynaması, onlara kıyamaması ve pembe tokalardı.. .gözümde canlandırmak bile Doğu'yu gözümde milyonlarca tık yukarıya taşıdı Engin'den :) Sanırım ben Doktor Engin'den çok serseri Doğu'yu sevdim :)

Sanırım gelecek kitap Tekin Soyönder'in kız kardeşi Sezin'in olacak. O kızı cidden merak ediyorum, çünkü tam bir çatlak ve bence dehşet bir kitap olmalı :)


Ateşle Oynama kitabı benden 5 üzerinden 4 aldı.

İlk defa bir Asude kitabına bu cümleyi kuracağım ama, diğer kitaplardaki gibi mükemmellik beklemeden okursanız çok seversiniz. Ama beklenti tavanda okursanız benim gibi sevmediğiniz detaylara çok fena takılırsınız :)