Bir De Baktım Yoksun

İçindeki öyküler insanın içini ısıtacak cinsten. Her biri farklı dünyalara uçuruyor insanı. Çok güzel bir kitap, severek okudum.

Ne çok iyi ne çok kötüydü. Son hikayesini çok sevdim sadece.

Portobello 22 öyküsü kitabın kurtarıcısıydı.

Yekta Kopan'nın bu kitapta ki öyküleri buram buram baba özlemi kokan,ironi ve hüzün arasında,insanların iç dünyaları,aile yapısını ele alan öykülerden oluşuyor. Eğer öykü okumayı seviyorsanız tavsiyemdir.

Özgün ve kaliteli öykülerden oluşmuş bir kitap.Yer yer az da olsa sıkıldığım noktalar oldu,ama genel olarak keyifli bir okumaydı.

"Yazar" Yekta Kopan'la tanışma kitabım :) Her öyküde bir kayıp.. İnsan kayıplarından sonra yaşadığı acıyı ancak böyle güzel bir hüzünle anlatabilir sanırım.. Her öyküdeki buram buram kokan baba özlemi derinden etkiliyor.Tek öykü dışında bitmesini hiç istemediğim bir kitap oldu.. "Aile" nin ön planda olduğu güzel öyküler okuyacaksınız :)

hayal dünyası ile gerçekliği örtüştüren biryandan babasının eksikliğini hissettiren, kendini içine çeken, sürükleyici bir roman..

Bir'de baktım yoksun dediklerimizle yapılan hesaplaşmaların kitabı. içindeki her bir öyküde başka bir karakterin hayatındaki başka bir olmayanla hesaplaşmasını ustaca anlatmış Yekta Kopan. Babayla,anneyle,eşle,sevgiliyle hesaplaşma durumları ve değişken ruh hallerini etkileyici ve akıcı bir dille aktarmış.

en sevdiğim yekta kopan öykülerine sahip kitap, zaten ödüllü de. hiç şüphelerim olmadan aldım, okudum ve sevdim. (ilk öyküdeki kedi goncagül'ü aradan çok zaman geçse de unutmam)

4-5 hikayeden oluşan bir kitaptı diye anımsıyorum.

Son hikaye baya baya ağlattı beni. Bir adamın, ölen babasının ardından hissetiklerini -hatırladığım kadarıyla- bilinç akışı tekniğiyle aktarılmasından oluşan bir bölümdü son bölüm. Dağıtmıştı beni fazlasıyla.

Bir de ismi kendisininkiyle aynı olan bir kızla tanışan erkeğin, o kızla yaşadığı kısa süreli ilişkiyi anlattığı hikayeyi çok sevmiştim. Hem aralarında geçenler, hem mekanlar, hem de birlikte yaptıkları çok öykünülecek şeylerdi bana göre.

Yine hayatım boyunca gördüğüm en güzel 2 tablodan biriyle de bu kitaptaki bir hikaye sayesinde tanıştım. Nighthawks! Edward Hopper tarafından çizilmiş, gelecekte gerçek boyutuyla evimin duvarını süsleyeceğini umduğum bir tablo. Söz konusu tablodan öykülenerek yapılmış bir albüm bile vardır ki albümü yapan da Tom Waits' dir. Daha başka bir şey demeye gerek var mı?