Güvercinler Arasında Bir Kedi

Agatha Christie'nin okuduğum ilk kitabıydı.Açıkçası hayal kırıklığına uğradım.Kitabın yazıldığı tarih itibariyle konu veya kurgusuna bir şey diyemem ancak ilk 150 sayfa sadece karakterler tanıtılmış.Haliyle okurken sıkıntıdan patladım. Hercule Poirot ise son 50 sayfada vardı.Polisiye kitapları severim ama yazarın tarzı bana uygun değilmiş.

Poirot'm geç çıkıyor, geç çıkıyor ama tam çıkıyor sahneye. Sadece küçük gri hücrelerinde İngiliz polisinin aylardır uğraştığı vakayı iki gün içinde çözüyor. Başlarda okumak istemedim, Poirot'ma kavuşmak için 213 sayfa bekleyecektim. Ama onun dehasına bir kez daha şahit olmak için o 213 sayfayı büyük sabırsızlıklar içinde okuyup bitirdim. Sonra ne mi kazandım? Sadece kişisel tatmin duygusu. Poirot'nun getirdiği bir hayranlık. Poirot'yla tanışmayın varsa iç durmasın, ama bu kitapla başlamasın onunla tanışma işine. Cinayet Alfabesi ya da Beş Küçük Domuz... Yok efendim boşver Poirot'yu ben Christie'yle tanışmadım Poirot sonra mı diyorsunuz? O zaman size tek bir tavsiyem olacak: demeyin! Bu adamla tanışmayı ertelemeyin! Sonra bir de bunun filmleri var oturup izleyin David Suchet'ın Poirot'sunu...p

Poirot'nun son dakika golü attığı maceralardan. Hatta baya bir son dakika öyle ki neredeyse son yüz sayfaya gelinceye kadar teşrif etmiyor. Tabi o zamana kadar Scotland Yard da hemen hiç ilerleme kaydedemiyor. Christie eserlerinde genellikle dönemin İngilteresinin siyasi ilişkilerine dair bir çok fikir edinilebiliyor. Bu eserde de özellikle Ortadoğu ve Arap ülkelerine dair yürütülen politika ile ilgili varsayımlar ilgi çekici. Bölümde yer alan olay ise gerçekten karmaşık ve şüpheleri belirli olarak birinin üzerinde yoğunlaştırma dışında okuyucuya bir ipucu verilmiyor.

Güzel bir hikaye... Poirot bu sefer hikayeye sonradan dahil oldu ve Poirot ile beraber, hikaye daha da güzelleşti...