Klan

Cem Kalenderin 2007 yılı Ahmet Hamdi Tanpınar ro¬¬man ¬yarışmasında birinciliği hak eden bu kitabı, Türk romanına gözardı edilmesi mümkün olmayan bir ka¬¬zanımla eklem¬leniyor. Oğuz Atay romanının açtığı derin mec¬radan akan ‘K l a n, postmodern anlatının metinlerarasılık da¬¬hil, bü­¬tün imkânlarını en kuşatıcı bir biçimde başarıyla kullanıyor. Genç bir yazar Cem Kalender. Ama ‘K l a n, us¬¬talığın en ¬son kertede dilegetirildiği bir virtüozite sergiliyor.
Hilmi Yavuz
Klan, Cem Kalenderin ilk kitabı olmasına rağmen hem kurguda hem de dilde sınıfı iyi dereceyle geçecek notu almayı fazlasıyla hak ediyor. Kitap daha ilk cümlede iddiasını açık ediyor. Ve sonra tarih kalemi eline aldı, diyerek akmaya başlıyor. Akış tek bir koldan tek bir mecradan olmuyor. Birçok kanaldan süren akış ana kaynağa yaklaştıkça debisini yük¬seltiyor. Taklit ve gereksiz tekrar tuzağına düşmeden, Joyce, Proust, Musil, Kafka, Oğuz Atay gibi kült yazarları ki¬taba misafir ediyor ve onların ruhlarını incitmeden onlarla göz temasına geçiyor. Yazar, örgüleri iç içe geçirerek, parantezlerin içinde başka parantezler açıyor ve hayalle ironiyi birlikte harmanlayıp ortaya keyifle okunacak bir kitap çıkartıyor.

Cem Kalenderin 2007 yılı Ahmet Hamdi Tanpınar ro¬¬man ¬yarışmasında birinciliği hak eden bu kitabı, Türk romanına gözardı edilmesi mümkün olmayan bir ka¬¬zanımla eklem¬leniyor. Oğuz Atay romanının açtığı derin mec¬radan akan ‘K l a n, postmodern anlatının metinlerarasılık da¬¬hil, bü­¬tün imkânlarını en kuşatıcı bir biçimde başarıyla kullanıyor. Genç bir yazar Cem Kalender. Ama ‘K l a n, us¬¬talığın en ¬son kertede dilegetirildiği bir virtüozite sergiliyor.
Hilmi Yavuz
Klan, Cem Kalenderin ilk kitabı olmasına rağmen hem kurguda hem de dilde sınıfı iyi dereceyle geçecek notu almayı fazlasıyla hak ediyor. Kitap daha ilk cümlede iddiasını açık ediyor. Ve sonra tarih kalemi eline aldı, diyerek akmaya başlıyor. Akış tek bir koldan tek bir mecradan olmuyor. Birçok kanaldan süren akış ana kaynağa yaklaştıkça debisini yük¬seltiyor. Taklit ve gereksiz tekrar tuzağına düşmeden, Joyce, Proust, Musil, Kafka, Oğuz Atay gibi kült yazarları ki¬taba misafir ediyor ve onların ruhlarını incitmeden onlarla göz temasına geçiyor. Yazar, örgüleri iç içe geçirerek, parantezlerin içinde başka parantezler açıyor ve hayalle ironiyi birlikte harmanlayıp ortaya keyifle okunacak bir kitap çıkartıyor.