Küllerin Günü

grange'ın son romanı küllerin günü, bizi bir önceki son av romanının tanıdık atmosferiyle ve niemans'ın kır saçlarıyla karşılıyor. biz bu soğuk atmosferi çok sevdik doğrusu, yine o ormanların nefes kesen soğuğuyla karşılaşmak iyi geliyor. bu romanda bnim en çok hoşlandığım, öyküyü iki ayrı gözden izleyebilmek oldu, ıvana'nın içeriden verdiği iç bakış olay örgüsünü izlerken ikinci bir boyut kazandırıyor okuyucuya. ıvana'nın okuyucuyla kurduğu ilişki daha açık, daha anlaşılır ve daha samimi geliyor bana, onun gözünden baktığım kısımları daha çok sevdim bu yüzden.
roman, ele aldığı konu açısından neredeyse herkesin dikkatini çekebilecek bir konu, tarikatlar ve kapalı kapılar ardında yaşananlar çünkü bu izoterik toplumlar hakikaten de toplumun diğer kesimi için her zaman merak uyandırıcı olmuştur. bu tür toplumların en çok endişe yaratan kısmı bu kapalılığı ve çoğunlukla da haklı bir endişeden kaynaklanıyor. burada da sürpriz olamayan bir sürprizle karşılaşıyoruz, aklımızın içindeki endişe yerini buluyor.
bembeyaz olan her şeyin aslında bir kiri örtmeye çalıştığı bu yeni evrende çiçek ve kelebeklerden, pembe pamuk şeker ve rengarenk unicornlardan başka bir şey yayınlamayan genel medya etiğine dimdik karşı çıkıyor grange. bizim bunları bilmeye, çocuklarımızı, sevdiklerimizi bu oluşumlara karşı onları koruyabilmemiz için bunları hiç unutmamamıza ihtiyacımız var.
grange, kendi bildik tarzıyla bir kez daha dürtüyor bizi, uyanık olun, evren hiç de sandığınız gibi bir yer değil....