Otostopçu 2 Evrenin Sonundaki Restoran

Nihai sorunun cevabını bulmak için dizayn edilmiş devasa organik bir bilgisayar olan Yerküre'nin kestirme yol yapmak amacıyla yıkılmasından sonra, bu küçük ve önemsiz gezegen üzerinde yaşayan maymunsulardan sadece iki tanesi hayatta kalmıştır: Arthur Dent ve Trillan. Nihai cevabın peşinde koşmamaya çabalayan ama bu konuda pek söz hakkı tanınmayan Altınkalp tayfasına dahil olan maymunsular, Galaksi başkanı Zaphod, kuzeni Ford ve depresif robot Marvin'le beraber birbirinden ilginç belalara bulaşacaklardır...Peşlerinden gelen Vogon inşaat filosu ise yıktıkları gezegenden geriye görgü tanığı kalmaması konusunda takıntılı olduklarından kahramanlarımızı takip etmektedirler.Hikaye pek karıştı,belki bir mola verip evrenin sonundaki restoranda bir şeyler yemeliyiz?

Güldürü yuvasının ikinci kitabında Adams, bürokrasi, psikiyatri, medya, teknik servisler, havayolu şirketleriyle dalga geçerken bilim kurgunun en sık kullanılan kavramlarını da esprili bir dilde kurgusuna dahil etmiş. Felaket tellalarını yeren, İsa'nın ikinci gelişiyle feci dalga geçen Adams, züppe ve elitistlere de sataşmayı unutmamış. Kurgu gittikçe dallanıp budaklanırken eğlenceli geçişler ve zekice çıkarımlarla süslenmiş hikaye, doğaya karşı acımasız davranışlarımızı da eleştirmiş. Komplo derinleşirken, politikacılarda Adams'ın elinden kaçmamış.

Akıcı ve sürükleyici dili, tebessümle okutan ritmiyle elinize yapışıyor bu kitap. Tüm evreni yöneten güç odakları nerede? Gölgeler ardından işlerini gören bu kişiler kim? Arthur nihai sorunun cevabını bulabilecek mi? Zaphod'u kim lobotomi etti? Bir fincan çay yapmak ne kadar zor olabilir ki? Konudan saptım afedersiniz.... Şimdi birikimlerimizi yatırsak evrenin sonuna kadar faizden ne kazanırız? Evrenin sonundaki restoranda vejetaryen menüsü yok mu?

Elimi verdim, kolumu kaptırdım bu seriye. Anlatımının güzelliğinden midir, karakterleri epeyce benimsememden midir bilemem ama elimden bırakamıyorum bir türlü *-*

Benim için serideki en iyi kitap. Özellikle "Günün Yemeği" kısmını hala unutamam, hatırladıkça da kahkahalarla gülerim.

Muhteşem bir kitap, keyifle okudum, çeviri de harika İrem Kutluk'un eline sağlık.

Serinin diğer kitabını alabilmek için sabırsızlanıyorum.

Marvin ve asansör bu kitaptaki en bomba karakterlerdi. İkisine de güldüm. Marvin hele tank ile savaşı var benim için efsane oldu.

Mizahın ve hayal gücünün yükselişe geçtiği bir bölümdü.

Arthur ve Ford maceralarına kaldığı yerden devam ediyor, ve akşam yemeği için evrenin sonundaki restorana yolculuk yapıyorlar, evrenin sonu olur mu demeyin burada bahsedilen son son zamandaki son... Esprili dille yazmaya devam ediyor, ince ince iğneliyor aynı zamanda. Özellikle akşam yemeğinde ineğin gelip "Ben akşam yemeğinizim" diye kendini tanıttığı, etini lezzetlendirmek için yaptıklarını anlattığı bölümde çok güldüm. Kitap saçma, ama kafa rahatlatmak ve eğlenmek için ideal. Yalnız çevirinin basitliği kitaba çok yansımış, imla hataları azımsanmayacak derecede fazla.

Okuyucuyu girdap gibi çeken serinin ikinci kitabında, gittikçe dallanıp budaklanan macerası ve keskin mizahının yanında göndermelerden nasibini almayan kalmamış. Sağlam iğnemelerle bizi bize güzelce!! anlatırken hayalgücüyle de şaşırtmaya devam ediyor.

“Özetlersek: İyi bilinen bir gerçektir ki, halka hükmetmeyi en çok isteyenler, ipso facto (yalnızca bu nedenle) bu işi yapmaya en az uygun olanlardır.
Özeti özetleyecek olursak: Kendisinin Başkan yapılmasını sağlayabilecek kişilerin bu işi yapmasına hiçbir surette izin verilmemesi gerekir.
Özetin özetini özetlersek: Halk bir sorundur.”