Suya Düşen Kan

Hazreti Adem, Hazreti Yakub, Hazreti Yusuf, Hazreti Fatıma ve Zeynü'l Abidin...

Bu beş insan, tarihte herkesten çok ağlamıştır. Hazreti Adem, cennetten çıkarıldıktan sonra o kadar çok ağladı ki gözyaşları yüzünde iz bıraktı. Hazreti Yakub, oğlu Yusuf'a o kadar ağladı ki, gözlerini kaybetti. Bu yüzden Hazreti Yakub'a şöyle dediler: "Ey Yakub! Sen o kadar Yusuf'u düşünüp ağlıyorsun ki ağlamakla helak olacaksın."

Hazreti Yusuf da babası Yakub'dan uzak kaldığı için o kadar ağladı ki, hapiste olanlar rahatsız oldular ve şöyle dediler: "Ey Yusuf! Ya geceleri ağla gündüzleri sus veya gündüzleri ağla geceleri sus!" Hazreti Yusuf geceleri veya gündüzleri ağlama hususunda onlarla anlaştı. Hazreti Fatımatü'z Zehra da babasından sonra o kadar çok ağladı ki, Medine halkı rahatsız oldular ve: "Ey Peygamber'in kızı! Gece gündüz ağlaman bizde derman bırakmıyor ki iş yapalım" dediler. Hazreti Fatıma, babasının firakına ancak altı ay dayanabildi.

İmam Zeyn'ül-Abidin de kırk yıl boyunca Kerbela için gözyaşı döktü. Önüne yemek bıraktıklarında ağlıyordu, kendisine su getirdiklerinde ağlıyordu… Bir gün yakınlarından birisi, "Ağlamanızla kendinizi helak edeceğinizden korkuyorum!" deyince şöyle dedi: "Ben üzüntü ve kederimi Allah'a şikayet ediyorum. Ben bir takım şeyler biliyorum ki sizler bilmiyorsunuz. Ben Kerbela'yı hatırladığımda hıçkırıklar boğazımı sıkıyor...
(Tanıtım Bülteninden)

Hazreti Adem, Hazreti Yakub, Hazreti Yusuf, Hazreti Fatıma ve Zeynü'l Abidin...

Bu beş insan, tarihte herkesten çok ağlamıştır. Hazreti Adem, cennetten çıkarıldıktan sonra o kadar çok ağladı ki gözyaşları yüzünde iz bıraktı. Hazreti Yakub, oğlu Yusuf'a o kadar ağladı ki, gözlerini kaybetti. Bu yüzden Hazreti Yakub'a şöyle dediler: "Ey Yakub! Sen o kadar Yusuf'u düşünüp ağlıyorsun ki ağlamakla helak olacaksın."

Hazreti Yusuf da babası Yakub'dan uzak kaldığı için o kadar ağladı ki, hapiste olanlar rahatsız oldular ve şöyle dediler: "Ey Yusuf! Ya geceleri ağla gündüzleri sus veya gündüzleri ağla geceleri sus!" Hazreti Yusuf geceleri veya gündüzleri ağlama hususunda onlarla anlaştı. Hazreti Fatımatü'z Zehra da babasından sonra o kadar çok ağladı ki, Medine halkı rahatsız oldular ve: "Ey Peygamber'in kızı! Gece gündüz ağlaman bizde derman bırakmıyor ki iş yapalım" dediler. Hazreti Fatıma, babasının firakına ancak altı ay dayanabildi.

İmam Zeyn'ül-Abidin de kırk yıl boyunca Kerbela için gözyaşı döktü. Önüne yemek bıraktıklarında ağlıyordu, kendisine su getirdiklerinde ağlıyordu… Bir gün yakınlarından birisi, "Ağlamanızla kendinizi helak edeceğinizden korkuyorum!" deyince şöyle dedi: "Ben üzüntü ve kederimi Allah'a şikayet ediyorum. Ben bir takım şeyler biliyorum ki sizler bilmiyorsunuz. Ben Kerbela'yı hatırladığımda hıçkırıklar boğazımı sıkıyor...
(Tanıtım Bülteninden)